Kto tak

Nie było nam dane,

nie chciało nic tego,

z modlitwy ni amen,

ni deszczu wonnego.

 

Na ziemi po śladach,

na gwiazdach po niebie;

rozmowa jak każda,

gdzie każdy do siebie.

 

A przecież był dotyk

słów pierwszych i spojrzeń;

świecący i złoty,

chowany pod kołdrę.

 

Czy w jednej tęsknota

nie może bić duszy?

Noc spyta: „A kto tak

się kocha i nuży?”

Średnia ocena: 3.3  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Szpilka 4 miesiące temu
    Piękny klasyk, niebanalne słowa, jestem pod wrażeniem ( ≖‿ ≖ )
  • MartynaM 4 miesiące temu
    Neurotyk... I nic nie ma dziwne. Piękny początek roku...
  • il cuore 4 miesiące temu
    Niby zgrabny wierszyk, ale z drugiej strony ile można wciąż o tym samym...
    cul8r
  • MartynaM 4 miesiące temu
    Ile się chce, tyle można. Nikt nikomu nie będzie narzucał o czym, o kim ma pisać.
  • Tyrania 4 miesiące temu
    MartynaM ha, ha, ha kłamczuszka
  • MartynaM 4 miesiące temu
    Ile wy macie tych porąbanych kont?
    Tu nawet Bogumiła każda oferma prześcignęła... Mania czy obsesja, chociaż to żadna różnica.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania