Kto tu jest pijany?

Kto pijany kładzie się spać

Nie lubi ciemności ani radości

Myśli o szczotce i szmacie do podłogi

Następnego dnia, bez metafory

Jak za dnia, kiedy przyszły stare miłości

I zostały aż do wieczora

I posprzątać po nich było

Puste kieliszki

Ta stara muzyka wciąż gra

W uchu

Nauczyć się nowej juz nie ma czasu

Ani potrzeby

Bo żona była romantyczka

Kazała popukać się po głowie

Niepewna swojej pozycji

Po utracie wieku

Spędzonego na poszukiwaniu wieku utraconego

Stara muzyka w pustych kieliszkach

I stara noc w pustych łóżkach

Kto to jest w stanie tolerować,

Jakiś porządek czasowy w kochankach

Musi być

Bo inaczej to tylko

Jakieś popieprzone kwiaty zła

I brak odpowiedzialności za nasiona rozsianej latorośli

Zamykasz te drzwi, okna, książkę, buzie, śluzę

Robi się pusto jak syndrom Sztokholmski na wakacjach

Nad zalewem po wódzie

Której nie dowieźli

Nawet ci to wspomnienie prehistorycznej meliny

I zomowców nie pomoże

Kurczę, jest rano, idę po bułki