kumulacje

kolejna niedziela wypychana za drzwi

stawia opór już w porze obiadu

pomiędzy parującym rosołem

a stertą ziemniaków

koniecznie w plastrach i z koprem

 

najgorsze przychodzi później

tuż po szesnastej noc spada na dach

rygluje drzwi usta wtedy zaczynam się dusić

wyciągać zza szaf bezgłowe lalki i misie

z rozprutych szwów sypie pierwszy śnieg albo popiół

więc schylam głowę choć żadnej modlitwy nie pamiętam

niczego co mogło przesunąć horyzont

o tych kilka słów za daleko

 

dlatego wygrzebuję wyblakłe listy i róże

szeleszczące sreberka zmieniają się w korony

spadajdące z głów przy byle podmuchu

przymykam oczy i lecę poprzez czas szczeliny

pod powiekami skąd widać już niebo

 

znów wszystko ma twój głos dłonie

przepuszczają przez palce słońca

czasem nawet księżyce

i wtedy zawsze jest pełnia

wsiąka w prześcieradła i ściany podrapane przez gałęzie

wystukują nam rytm zza okna

kumulacje
Autor: IgaIga
Czytano 183 razy
Data dodania: 01.03.2020

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (12)

  • Shogun 01.03.2020
    Bardzo poruszający wiersz. Wydaję mi się, iż o stracie, chyba dziecka, ale mogę się mylić. Emanują z niego emocje i to mi się podoba. Moim skromnym zdaniem, gdyż się nie znam, naprawdę dobry utwór.
    Pozdrawiam :).
  • IgaIga 01.03.2020
    Shogun - pięknie dziękuję. Emocje, to podstawa. Ale dla mnie ważne jest też tło.
  • Jacom JacaM 01.03.2020
    wow !
  • IgaIga 01.03.2020
    Wow? :D
  • Jacom JacaM 01.03.2020
    IgaIga nie kokietuj ;-)
  • IgaIga 01.03.2020
    Jacom JacaM - jaaa? W życiu :P
    Dzięki.
  • Maurycy Lesniewski 01.03.2020
    Naprawdę dobrze skomponowany i wyważony wiersz. Taki w sam raz do zadumy.
  • IgaIga 01.03.2020
    Dziękuję, Maurycy.
  • Tjeri 02.03.2020
    Łoj... adekwatny. Dla mnie za wiele tu skumulowałaś. Walą się rekwizyty na łeb na szyję czytelniczą. To ja wolę jednak bez kumulacji.
  • Tjeri 02.03.2020
    *tytuł adekwatny
  • JamCi 02.03.2020
    Czasem przychodzi właśnie tak. Kumulacja. Myśli, wspomnień. Emocji. Zatrzymane na zawsze. I nic na to nie można poradzić. Znaczy można. Przeżyć.
  • jagodolas 02.03.2020
    Bardzo mnie się podoba

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania