kwiat północy

Gdy Słoneczko Wschodzi Poranek Otwiera Znużone Oczy,

Jutrzenka W Złote Promyki Słońca Ubrana Śmiało Kroczy,

Świt Przytulony Do Wiatru Wypływa On Z Mrocznej Nocy,

Brzask W Promieniach Porannego Słońca Leci Ku Północy.

Niesiony Promieniem Słońca Z Radością Ku Północy Bieży,

Kieruje On Swój Lot Do Krainy Gdzie Bajeczny Ogród Leży,

Ażeby Ogrzać Swym Ciepłem Każdą Rosnącą Tu Roślinkę,

Wysokie Drzewa I Krzewy Żółte Kaczeńce Słodką Malinkę.

Nagle Swój Lot Wstrzymuje Własnym Oczom Nie Wierzy,

Zobaczył Tu Kwiat Którego Czar Żadną Miarą Nie Zmierzy,

Ubrany W Złote Promyki Słońca I Zwiewny Gwiezdny Pył,

W Błękitnej Sukience A Na Białych Płatkach Amarant Był.

Uśmiech I Czar Tego Kwiatka Odsłania Cuda Tego Świata,

Tęczowym Mostkiem Zapłonął Dzień Zanim Gdzieś Ulata,

Marzeniom Dodaje Skrzydła Wspomnieniom Dużo Urody,

Oczy Mają Ogrom Radości A I Serce Słodki Smak Nagrody.

Szczęściem Kwiat Płonie Każdego Obdarza Swoją Miłością,

Muza Dająca Błogi Spokój I Orzeźwienie Wita Z Czułością,

Kwiat Miłością Podlewany Lśni I Daje Dużo Ciepłej Mocy,

Przepięknym On Swym Urokiem Czaruje W Dzień W Nocy.

Cieplutkie Promyki Słońca Dodają Złotego Piękna I Blasku,

Skąpany W Porannej Rosie Uśmiechem Zakwita O Brzasku,

Szczęście Rozsiewa I Szybuje Wysoko Aż Do Nieba Błękitu,

Wokoło Słychać Szum Drzew Śpiew Ptaków I Jęk Zachwytu.

Kwiatuszku Kochany Śliczna Perełko Pośród Gwiazd Nieba,

Jesteś Światełkiem Radości Jesteś Skrawkiem Mego Nieba,

Mówisz Do Mnie Swoim Spojrzeniem Mówisz Uśmiechem,

Wypełniasz Mnie Całego Ciszą Jesteś Mojego Serca Echem.

Gościsz W Moim Umyśle Z Tą Chwilą Gdy Cię Zobaczyłem,

O Tobie Ciągle Tylko Myślę I Łzą Tęsknoty Się Zbroczyłem,

W Oczach Mam Gorzkie Łzy A W Ustach Odgłos Niemocy,

Zamykam Zapłakane Oczy Bo Nie Dla Mnie Kwiat Północy.