Las, w którym nie mieszka nikt - Slenderman

Każdy z Was, gdy myśli o demonach ma zapewne na myśli rogate, czerwonoskóre stworzenie. Nie każdy wie,że ON też jest demonem. Po spotkaniu z NIM słowo demon kojarzy mi sie tylko właśnie z tym konkretnym demonem - Slendermanem. Ale po kolei...

Ten dzień nie należał do łatwych. Zawalone egzaminy w szkole, pokłóciłem się z Olą, rodzicami, najlepszym kumplem. Tylko papierosy mi zostały. Poszedłem więc do parku, żeby zapalić. Zaczęło się ściemniać. Niby nic wielkiego, bo wzdłuż każdej ścieżki biegł rządek latarni. Wtem dostrzegłem ruch na przeciwległej ścieżce. Szedł tamtędy jakiś garniturek, ale gdy przyjrzałem mu się bliżej pomyślałem "Kurwa, co jest?! Koleś jest blady jak papier!" trudno było dostrzec jego oczy, gdyż był odwrócony bokiem. Jakby czytał mi w myślach obrócił się powoli w moją stronę. Gdy znalazł się ze mną twarzą w twarz wrzasnąłem ze strachu - on jej nie miał!

- No dobra! Gdzie jest ta kamera! To nie jest, do jasnej cholery śmieszne!

Gdy krzyczałem, to coś dalej się na mnie patrzyło, a przynajmniej było zwrócone w moją stronę. Możnaby pomyśleć że wydaje on z siebie dźwięk cichego szumu, jakby odłączyć od starego telewizora antenę.

- Kim jesteś?! - zapytałem już przerażony - to nie jest kurwa mać śmieszne!

- Wiem, że to nie jest śmieszne - odpowiedział, z tym, że to nie wydobyło się z miejsca, gdzie powinny być jego usta. To rozbrzmiewało w mojej głowie. - Zapewne chciałbyś wiedzieć kim jestem? Jestem pradawnym demonem. Żywię się duszami dzieci, aby przeżyć. Ludzie nazywają mnie Slenderman, zapewne przez moją sylwetkę. A teraz, choć ze mną.

Nie zdążyłem zaprzeczyć. Z pleców stwora wyrosło coś, co przypominało macki. Wyciągnął je w moją stronę. Nie wiedziałem kiedy, nie wiedziałem jak. Zemdlałem. Gdy się obudziłem, demon zniknął. Park też gdzieś zniknął. Stałem pośrodku jakiegoś zamglonego lasu. Błąkałem się przez jakiś czas. Znalazłem dziwną kartkę, na której ktoś wypisał: " Zawsze Cię obserwuje, choć nie ma oczu " a obok wymalował kółko. Zrozumiałem, że to głowa Slendermana. Faktycznie wydawało mi się, że jestem obserwowany, niezależnie od moich kroków. Wkońcu dotarłem do dziwnych budynków, przypominających toalety. On tam był, stał na końcu korytarza i wyciągał te swoje ohydne macki w moją stronę. Zacząłem uciekać w drugą stronę. Znów byłem w lesie. Tym razem stałem naprzeciw kartki z napisem: " Nigdy się nie odwracaj". A ponieważ zwyczajna ludzka ciekawość wzięła nade mną górę obejrzałem się. On szedł w moją stronę. Zacząłem uciekać i padłem na twarz wprost na kartkę z napisem: " POMÓŻ MI!!!!" a pod spodem drobnym, pochyłym pismem ktoś wypisał 12/12. Zrozumiałem, że znalazłem wszystkie kartki. Znów zemdlałem. Obudziłem się na parkowej ławce, ale Slender wciąż przede mną stał

- Czego ty, do chuja wafla chcesz?! - krzyknąłem wściekle

- Twoja dusza jest tak silna, że mogła przeciwstawić się mojej magii. Będziesz idealnym pokarmem.

Demon złapał mnie rękoma, a macki wystrzeliły w moje podbrzusze. Gdyby nie to, że spojrzałem w dół i ujrzałem krwawą plamę na koszuli, nie wiedziałbym, że umieram. Spojrzałem wyżej i ujrzałem oślepiająco blade światło. A więc to nie mit... Tak sie umiera? Po czasie zrozumiałem, że potwór ze mną nie skończył. Rzucił mną o ziemię. Usłyszałem trzask łamanych żeber, ale znów nie poczułem bólu. Potwór rzucił się na mnie. W niewiadomy sposób wyrosły mu usta z dwoma rzędami długich, ostrych jak u rekina zębów. Zatopił je we mnie, mlaszcząc głośno. Widziałem jak wyszarpuje moje wnętrzności, wrzasnąłem z całej siły, choć dalej nic nie czułem.

Obudziłem się zlany potem

- O ja pierdole, co z tobą. Żeby szesnastolatek bał się duchów?! - próbowałem dodać sobie otuchy. Była już 5.45 więc zacząłem prygotowywać się do sprawdzianu z fizyki. Ten dzień nie należał do łatwych. Zawalone egzaminy w szkole, pokłóciłem się z Olą, rodzicami, najlepszym kumplem. Tylko papierosy mi zostały. Poszedłem więc do parku, żeby zapalić. Zaczęło się ściemniać. Niby nic wielkiego, bo wzdłuż każdej ścieżki biegł rządek latarni. Wtem dostrzegłem ruch na przeciwległej ścieżce...