#

Komentarze (20)

• 
  Justyska 17.03.2018

  Hej. Przeczytane, od początku historia mnie wciągnęła, ale jak dla mnie koniec nastąpił zbyt szybko. Fajnie byłoby poczytać więcej o jej przemianie, bo pomysł naprawdę dobry. Pozdrawiam
• 
  Pasja 17.03.2018

  Dzięki za przeczytanie i może coś pociagnę po rozstrzygnięciu bitwy.
  Pozdrawiam cieplutko
• 
  Literkowa Bitwa na Prozę 17.03.2018

  Witamy pierwsze opowiadanie w Bitwie
• 
  Bożena Joanna 17.03.2018

  Świetny portret pani profesor, potrafi się zmienić, gdy spotyka ją nieszczęście. Odgaduje, że wcale nie różni się zbyt wiele od syna. Brawo!!! Pozdrowienia!
• 
  Pasja 17.03.2018

  Pani profesor za szybko chciała się nobilować. A syn oczko mamy wykorzystywał sytuację. Jest jeszcze mąż w cieniu.
  Pozdrawiam
• 
  refluks 17.03.2018

  I jak zwykle pasja ustawiła wysoko poprzeczkę.
• 
  Pasja 17.03.2018

  Czekam na inne wejścia smoków. Dziękuję za temat i przywołanie pewnej historii.
  Miłego dnia
• 
  Felicjanna 17.03.2018

  Technicznie-
  Moją matkę nawet nie powiadomiłam, - Mojej matki...
  Czy tak aż mogłam się pomylić? Czy, aż tak...
  No, Pasjo! Zakończenie, jak obuchem, wyśmienite. I życiowe. Nigdy nie wiadomo, kto nam otworzy oczy na świat, byleby tylko tych innych zauważać i słuchać, przynajmniej czasami.
  Bardzo dobry tekst, mimo znienawidzonej przeze mnie narracji pierwszoosobowej.
  Pozdrówka
• 
  Pasja 17.03.2018

  Wielkie dzięki za wyłapanie błędów.
  Tak słuchajmy, bo warto nieraz posłuchać tych maluczkich. Zmieńmy swoje zacietrzewienie.
  Dzięki. Pozdrawiam serdecznie
• 
  Canulas 17.03.2018

  Kurde...
  Hmm, i co tu napisać.
  Noo, na pewno, że urwane cudnie.
  Na pewno, że bez podziału na białe-czarne (co jest trudne)
  Noo, kurde.
  Ładnie, proszę Pani. Ładnie.
• 
  Pasja 17.03.2018

  No wielkie dzięki Panie Can za takie Hmm i kurze.
  Pozdrawiam
• 
  Agnieszka Gu 17.03.2018

  Witam,
  Ładnie, sympatycznie, sentymentalnie ... Proza życia, ambicje dzieci w kontraście do poglądów rodziców.
  A wszystko opisane z wyczuciem.
  Pozdrawiam :)
• 
  Pasja 17.03.2018

  Wielkie dzięki za miłe słowa. Też pozdrawiam i miłej nocy.:))
• 
  KarolaKorman 18.03.2018

  O! i pani profesor wypuściła wreszcie powietrze, którym się nadymała latami. Dotarło do niej, że potraktowali ją, jak ona kiedyś własną mamę. Bardzo fajna opowieść. Życzę powodzenia w Bitwie, zostawiam 5 i pozdrawiam :)
• 
  Pasja 18.03.2018

  Dzięki Karola za ten oddech. Lepiej późno niż wcale. Miała jeszcze sporo czasu naprawić to wszystko co zepsuła.
  Pozdrawiam serdecznie
• 
  MarBe 18.03.2018

  Natomiast mi walizki brak, którą ponownie powinno się spakować, wyjściem na ulicę wzbudzić starociem sensacje i odwiedzić rodzinne strony. Konsekwentnie dokonać przemiany.
  Pozdrawiam 5
• 
  Pasja 18.03.2018

  Tylko jeden błysk i już jesteś z walizką na peronie i jedziesz w nieznane i zapomniane czasy.
  Pozdrawiam serdecznie
• 
  Elorence 20.03.2018

  Człowiek niekoniecznie musi lubić życie w swojej rodzinie, ale nie powinien od razu jej skreślać i ruszać w świat, spalając za sobą wszystkie mosty. Fakt, czasami z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach i tylko tyle, ale warto walczyć.
  Świetne zakończenie.
  Tak łatwo zapomnieć, jak to jest być szczęśliwym...
  Pozdrawiam :)
• 
  Pasja 21.03.2018

  Oj tak łatwo. Dlatego trzeba trzymać szczęście mocno i nie wypuszczać z rąk. Tylko czasami jest to trudne.
  Dzięki za spojrzenie.
  Pozdrawiam ciepło
• 
  Literkowa Bitwa na Prozę 02.04.2018

  Głosowanie rozpoczęte. Zapraszamy na Forum.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania