Licencja na zabijanie

Tytuł nie ma niczego wspólnego z filmem o słynnym agencie 007, tylko jest kulminacją administracyjnych działań wymierzonych w mieszkańca Wałbrzycha, który nie był świadomy, co go tego dnia czeka. Niesłychanie silny atak stresu i napływ niezwykle silnych emocji nastąpił, jedenastego w czwartek drugiego roku rozprzestrzeniania się koronawirusa. Wydarzenie miało miejsce w dzielnicy Sobięcin, w jednym z zaniedbanych budynkach mieszkalnych, będących w zasobach miasta, przeznaczonych w niedalekiej przyszłości do wyburzenia.

Powrót z pracy przebiegał jak zwykle rutynowo i różnił się jedynie markami autobusów komunikacji miejskiej oraz zmianą temperatury zewnętrznej z minusowej na dodatnią. Oblodzone chodniki Matka Natura zaczęła odśnieżać i wydawało się, że następnego dnia zostaną na nich tylko niesprzątnięte odchody piesków i błoto. Właśnie z takim odczuciem jeden z lokatorów budynku wszedł do bramy. Zaskoczenie i niedowierzanie dopadło go przy drzwiach wejściowych do jego mieszkania, za sprawą dyskusyjnej ozdoby. Elementem upiększającym była, zapowiedz komornika o jutrzejszej wizycie i windykacji za długi. Ktoś, kto ma zaległe problemy finansowe, prawdopodobnie taką informacją nie byłby zaskoczony, jak osoba bez zobowiązań finansowych. Następuje szok, niedowierzanie i pragnienie jak najszybszego wyjaśnienia pomyłki. Uderzony niesprawiedliwością, wybiera widniejący na pieczęci numer kancelarii komorniczej, lecz minęła szesnasta i biuro jest już nieczynne. Dochodzi do kolejnego połączenia, tym razem z numerem alarmowym, gdzie przekierowują do policji. Uświadomienie dyżurnego swoją głębią wprost powala i dopiero rozmowa z dzielnicowym przynosi jakieś konkrety. Przynajmniej wiadomo, że komornik nie wystąpił do policji, o podjecie czynności, ponieważ nie ma takiego obowiązku. Podczas wejścia pod nieobecność lokatora do mieszkania, naruszy prawo, o ile posłuży się łomem. Jednak gdy do otwarcia zamków zamówi ślusarza, nie złamie paragrafów, nawet jednego malutkiego. Ręce chłopu opadają i pozostaje jedyne wyjście, czyli warowanie niczym na rozgrzanych węglach do rana.

Zupełnie inaczej jest w miejscu pracy, w którym pechowy lokator jest zatrudniony. Tam zrozumieli i współczują zaistniałej sytuacji, ponieważ kierownictwo ogląda telewizję i wie, co w kraju się wyrabia. Dlatego bez problemów dostaje wolne i przynajmniej z tej strony napływa odrobina otuchy i wsparcia.

Nieprzespana noc zakończyła się w kancelarii komorniczej, rozmową z komornikiem. Miłym akcentem było pełne zrozumienie argumentów pokrzywdzonego i okazanie ludzkiej twarzy w tak dramatycznej sytuacji, jaką jest windykacja. Osoba pełniąca tę ważną funkcję, została wyrokiem Sądu zobligowana do podjęcia czynności odzyskania długu i z racji obowiązującego prawa nie mogła od niej odstąpić, albo uważać ją za nie byłą. Jako komornik nie działała w swoim interesie, gdy umieszczała informacje o egzekucji w widocznym miejscu, ponieważ dłużnik może wynieść mienie z zajmowanego mieszkania. Dialog okazał się owocny i zainteresowany ochronieniem własnego dorobku, uzyskał pełne spektrum. Czegoś takiego po urzędniku państwowym w dzisiejszych czasach, w zasadzie nie można się spodziewać, lecz nawet w górze łajna często dostrzega się perłę i tak było w tym przypadku.

Sąd poszukując dłużnika, który wyróżnia się w Wałbrzychu zajmowaniem pustostanów, swoją wiedzę uzyskał od urzędniczki wydziału meldunkowego, a ona od innej pani zatrudnionej w administracji budynków. Kobieta swoją wiedzę pozyskała z własnej głowy i ustaliła adres, pod którym przebywał dłużnik wraz ze swoim mieniem. Nikt tej informacji nie sprawdził i wyrok z klauzulą wykonalności zapadł na podstawie fantazji albo widzi mi się. Urzędniczka po rozmowie z lokatorem i po jego oświadczeniu, że dłużnik i jego mienie nie przebywa w mieszkaniu, którego on jest głównym najemcą. Przeprosiła za powstałą sytuację i zaczęła wszystko przywracać do normalności.

Sprawa zakończyła się na wielkich emocjach, odczuciu, że państwo polskie zawiodło, a system ustawodawczy jest do bani. Zupełnie inaczej zajęcie mienia by się odbyło, gdyby lokator przebywał u rodziny, na wypoczynku, w delegacji albo pracował za granicą. Wystarczył tylko jeden dzień nieobecności w domu i o odzyskanie majątku musiałby walczyć sądownie.

Nie ciesz się bratku z czyjegoś wypadku, ponieważ coś podobnego możesz mieć ty i ja, o ile dłużnik powie.

- Swoje mienie przechowuje – i poda adres twój albo mój.