List w butelce.

Znalazłam kiedyś w butelce list.

Napisane w nim było, że z uśmiechem mam przez życie iść.

Że mam wzrok odwrócić od tych co.

Pseudo przyjaciółmi są.

I osiąść jak matrona, w rodzinnych mych stronach.

Pisało jeszcze, że los się do mnie uśmiechnie.

I tak jak ptaki wracają, do mnie wróci świerze powietrze.

Zrobiłam, więc jak mi radzono.

Przyjaciół teraz wiernych Carsten mam.

I dziś nieznajomi dziękuje wam.

Bo wszystko się spełniło.

Szczęście też już odnalazło mnie.

Jestem już szczęśliwą żoną.

I nie chce z tego snu budzić się.

I komu to zawdzięczam?

Ludziom co umarli setki temu lat.

Nie mam nawet waszego portretu.

Ale nie zapomnę nigdy tego wam.

Bo daliście mi rady, jakich mi nie dał świat.