Maskarada
Świat nauczył mnie kłamać i zrobił kim jestem,
zepsuł lub naprawił, na pewno zrzucił w bezdeń.
Mam hebanowe serce i wewnętrzny niepokój,
rozrywa się częściej, gdy jestem w mroku,
krok po kroku się gubię w uśmiechach i sercach,
czasami z myślami, że już nie mam serca.
Wyrywa mnie z mroku tłum ludzi i śmiech,
wtedy zakładam maskę i gram swoją rolę,
chyba się gubię, sam już nie wiem co wolę,
choć to głupie, mam maskę, to tracę oddech.
Komentarze (1)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania