Matryca czyjegoś życia

Bezwonny świat

trąca mnie lepkimi mackami

szturcha nieustannie ostrymi kolcami

Marna powłoka

pokryta głębokimi bliznami

Napawa jedynie obrzydzeniem

i wstydem

Powieki mrugają obojętnością

Czasami

jakiś kadr przeszłości

wykrzywia odpychającym grymasem

z ust

wypływa odór śmierci

Pomarszczone wargi

skrywają zimny język

Kiedyś

penetrujący ukochane wargi

Głoszący wyznania miłości

Teraz

Gnijący w zapomnieniu…

Czas

Pcha kolejne sekundy

Uparcie

rozciągając bezsensowne trwanie

Zgrabiałe palce

wystukują na klawiszach wyobraźni

partytury utraconej młodości

Zmęczona krew

Czeka

Na przystanek do wieczności...