Miłość z szczęśliwym zakończeniem

15 letnia dziewczyna o imieniu Klara była z charakteru miła, ale jej największą wadą było to, że za bardzo ufała ludziom, a ze większość ludzi lubiło wykorzystywać jej zaufanie robiło to często. I może właśnie to było powodem, że wolała przebywać sama, że większość czasu spędzała samotnie w domu leżąc na łóżku i wpatrując się w telewizję. Nie miała chłopaka, ale po kryjomu kochała się w Damianie. Był on od niej o rok starszy. W sumie nic o nim nie wiedziała, po za tym że trenował piłkę nożna w klubie sportowym. Pewnie zastanawiasz się jak można się zakochać w chłopaku o którym nic się nie wie, zna się tylko go z widzenia. Możliwe że oczarował ją swoim pięknym uśmiechem i zaimponował jej tym że któregoś dnia staną w obronie dziewczyny…

Klara już od dwóch lat pisała pamiętnik. Chodziła i zabierała go wszędzie. Nie rozstawała się z nim na krok. Były w nim największe jej sekrety i wszystko było w nim napisane że zakochała się w Damianie… Wiedziała, że nie ma u niego żadnych szans. Codziennie patrzyła w lustro i mówiła: ,,Weź ty się dziewczyno ogarnij. Przecież on nigdy z tobą nie był i nie będzie, nawet na taką brzydotę ani razu nie spojrzał.”

Pewnego dnia Klara przyszła do szkoły. Trzymając pamiętnik w rękach poszła do szatni. Musiała ściągnąć kurtkę wiec pamiętnik zostawiła na parapecie. Niestety zapomniała go wziąć. Nie świadoma Klara wyszła z szatni. Akurat zadzwonił dzwonek na lekcję więc dziewczyna bardzo szybko biegła. Dziewczyna biegnąc nie patrzyła przed siebie i przez to wpadła na Damiana. Wtedy szczególnie nie zwróciła na to uwagi, ponieważ bardzo spieszyła się na lekcje, bo właśnie miała matematykę a nauczycielka była na nią bardzo cięta. Powiedziała tylko ,,Przepraszam” i pobiegła dalej, a Damian poszedł do szatni. Ściągając kurtkę zobaczył, że coś leży na parapecie. Podszedł bliżej i zobaczył że to pamiętnik. Pomyślał, że to właśnie tej dziewczyny która przed chwilką na niego wpadła. Wpatrując się w ten pamiętnik coś go kusiło aby otworzyć, wiedział że tak nie wolno czytać czyjś pamiętnik, ale jakoś czuł że powinien to zrobić i zobaczyć jego zawartość…

Otworzył go i zobaczył ostania stronę. Zaczął czytać:

,,Jest już 3.30 a ja dalej nie śpię mimo że mam lekcje na 8,ale to wszystko przez niego.. Ciągle o nim myślę i przez to nie mogę spać. Myślę jak by to było jak bym z nim była, ciekawe jak jego usta smakują ale pewnie są słodkie, tak jak on… Czemu ja nie mogę być szczęśliwa??!! Mieć wspaniałego chłopaka, takiego jakim jest Damian :(

Boże jutro tak cholerna matma, znowu coś jej nie będzie pasowało… Kiedy w końcu wszyscy zostawią mnie w spokoju…

Już jest 4.07 dalej nie śpię… bo dalej myślę o nim.. A on pewnie już śpi i na pewno o mnie nie myśli tak jak ja o nim… A gdybyśmy się znali to byłoby inaczej??!! :(

ŻYCIE JEST BEZ SENSU!!! ‘’

Damian był w szoku.. w ogóle by nie pomyślał że Klara, się w nim kocha… Gdy tak rozmyślał zadzwonił dzwonek na przerwę. Chwilę później zdenerwowana dziewczyna przybiegła do szatni. Gdy zobaczyła Damiana trzymającego jej pamiętnik była bardziej w szoku niż on gdy przeczytał ostatnią kartę jej pamiętnika.

-To chyba twoje-powiedział z uśmiechem.

-Tak to moje. Mam nadzieję że nie czytałeś.-odpowiedziała z przerażeniem.

-Proponuję spotkać się dzisiaj w parku o 17.

Dziewczyna była zdziwiona. Pomyślała sobie: ,,Po co on chce się spotkać??’’ Ale zgodziła się.

Dziewczyna przyszła równo o 17 do parku, chłopak już na nią czekał… Wszystko jej opowiedział co wydarzyło się w szatni. Klara była na niego wściekła. Po tym ,,wyznaniu’’ tylko na niego popatrzyła i nic nie odpowiadając wstała z ławki i zaczęła biec. Była pewna, że zrobiła z siebie kompletną idiotkę. Jak ona pokaże się w szkole.. Zaczęła szybciej biec a po policzka spływały łzy…

Z trudem Damian ją dogonił wytarł jej łzy, przytulił i namiętnie pocałował. I tak jak w dobrych bajka się kończy.. Żyli długo i szczęśliwie.