mistyka miski (akurat się pisze, ok. 100 grotesek)

Gruszka

Van don de graf hrabia Szuwaks vel Macha przypiął się do turkusowego krawata, zdjął czapkę wojskową obwieszoną orderami, ale nie wdział kalesonów. Na spodenkach typu moro dyndały medale za bojowość podczas szturmu na bastion postępowych troglodytów. Spodenek nie chciał zakrywać, aczkolwiek kalesony osobiście uszyte przez generalissimusa Katanę de Bul-Ból od spodu i na wierzchu zostały obite odznakami za chowanie głowy do okopów, utratę zaufania do samego siebie i nadwyrężenie kręgów szyi podczas ucieczki z pola bijatyki.

Dochodziła 13:13:13, więc naczelnemu zegarmistrzowi polecił, aby przesunął czas na wcześniejszą godzinę, czyli za kwadrans po kwadransie. Media od razu zachwycały się nad poświęceniem demokraty Szuwaksa dla rozkwitu demokracji, albowiem budził się prędzej niż pozostali aktywiści, nie wliczając obywateli. Ci z zapałem u rzęs spali krócej, niż wymagała higiena pracy. Natomiast w nagrodę jedli skąpo, organizm potrzebował 2 331 kalorii, dlatego przydział wynosił o połowę mniej. Dewiza demokraty Szuwaksa vel Machy złotymi gwoździami przybita do papy: „Głodny człek, osobliwie pracownik, nie zagraca sobie głowy demokracją”.

Wysłuchawszy oratorium na swoją cześć, demokrata nieco się głowił: „Z jakiego bez powodu towarzysz rozlicznych i przelicznych bitew o demokrację, słowem, burgrabia Kij vel Bęc-Bęc-Bum, klęczał na jednym kolanie? Ponadto i oprócz tego podpierał się buławą!”. Nadworne kompozytorki, owszem, z ludu, ale odziane jedynie w przepaski z owsianych źdźbeł, bijąc czołami o polepę, wycofały się do przyległej sieni koncertowej. Demokrata zawezwał do tronu towarzysza potyczek o demokrację i oswobodzenie obywateli, podczas gdy pozostali towarzysze wydobyli zza pazuchy podręczne kadzidło, aby kadzić. Towarzyszki nie musiały regulaminowo klakierować, dość na tym, że powiewały podołkami, wypisując na zapaskach ody do demokracji.

- Dlaczego otóż mianowicie tak więc, demokrato burgrabio, nie padliście jak wszyscy na oba stawy kolanowe?

Demokrata Kij vel Bęc-Bęc-Bum pokraśniał, lecz skromnie natarł policzki pokrzywową miksturą (z dodatkiem kwasu siarkowego). Wypiął pierś oblepioną wstęgami ze złoconych nici.

- Ku chwale demokracji! Obywatelu demokrato, jak wiecie, oberwałem artyleryjskim pociskiem kaliber 151 mm, kiedy oraz gdy ocalałem życie obywatela demokraty – odezwał się cicho, ale uniżenie i bez nadużywania wysokich dźwięków. – Nie mogę od tej pory i od tamtego czasu wyprostować kolana w nodze. Lewej, nie, nie lewej, prawej. O, tu szrama, że włożyć gruszkę, byle nie ulęgałkę.

- Dziw, kuriozum, wybryk niepamięci?? – zafrasował się demokrata Szuwaks vel Macha. – Pozwólcie, demokrato, kamracie, że bez vice versa. O ile księga moich demokratycznych czynów się nie myli, a nie myli, to osobiście oraz prywatnie ja wam ocaliłem kolana, kiedy gdy biliśmy się o demokrację w bitwie pod Płaską Górą.

Demokrata Kij vel Bęc-Bęc-Bum oklapł wewnętrznie (nie można tak natarczywie łgać!), lecz heroicznie ukląkł na kolano z dziurą wielkości gruszki typu generał Leclerc (przepyszna, bardzo duża, owalnie wydłużona). Na nic. Van don de graf hrabia Szuwaks vel Macha coraz bezczelniej skrobał się za lewym uchem, co oznaczało ni mniej oraz więcej, że już postanowił, zanim zaczął postanawiać.

- Kamracie, oto i miska pełen renklod. Miska, która jako hełm zasłużyła się w boju pod, pod, no, pod… Jedna renkloda zatruta. Wybierz dowolną i spożyj ze smakiem. Jeśli albo jeżeli źle wybierzesz, ha, hi, ho, padniesz martwy ku chwale demokracji. Jeżeli zaś ew. jeśli nie polegniesz, wyślę cię, w podzięce, ma się wiedzieć, na placówkę dyplomatyczną w tropikach. Dla osłody możesz sobie wziąć kilka towarzyszek demokratek.

- Biorę pierwszą z brzegu – burgrabia Kij sięgnął po gruszkę, wytarł o kapotę, gryzł.

- Wiedziałem, że nie inaczej postąpisz – ziewnął demokrata van von de graf. – Ale nuda.

Demokrata Kij padł drętwo, a pluton niehonorowy wywlókł jego bohaterskie zwłoki na podwórzec.