Motyl

Jestem

Żyje

Płacze

Moje łzy jak kamienie spadają na ziemie

Smutek niczym stado wilków biega mi w głowie

Patrzę, patrzę w przestrzeń by odnaleźć szczęście

Ale nie widzę Ciebie na horyzoncie

Przemieszczam się stojąc w tym samym miejscu

W którym stałem minutę temu

Niby ten sam a jednak zupełnie inny

Niczym larwa zmieniająca się w motyla

Może jestem motylem?

Czarnym jak noc nie widoczny dla ludzkiego wzroku

Jednak Ty mnie widzisz

Dostrzegasz te kolorowe plamki na moim grzbiecie

Mimo całego czarnego jak smoła otoczenia

Mimo mojego smutku

Widzisz za łzami całkiem innego motyla

Pięknego z kolorowymi skrzydłami

Co z tego że jestem motylem?

Nie potrafię już latać

Życie dotknęło mnie w skrzydła straciłem moc

Spadam powoli jak liście na wietrze ze starej wierzby

Jestem jak ta wierzba - płaczący

Łapiesz mnie

Jestem już twój

Na zawsze

Co ze mną zrobisz?

Nie wiem

Dbaj

Czuj

Kochaj

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Oświecony 09.04.2019
    Ładne. Pozdrawiam. :)
  • Empii 09.04.2019
    Dziękuję ????
  • maga 09.04.2019
    Ładny wiersz 5 :)
  • Empii 09.04.2019
    Dziękuję bardzo:)
  • Wrotycz 09.04.2019
    Bieg stada wilków można porównać do smutku? Pierwszy raz czytam takie porównanie. Ale, w końcu każdemu tam coś innego w duszy biega:)
    Na pewno dopiero zaczynasz przygodę z pisaniem. Jeśli mogłabym coś radzić to... prostotę, używanie własnego języka, budowania wierszy na szczególe.
    Powodzenia!
    Pozdrawiam:)
  • yanko wojownik 10.04.2019
    Wrotycz, Zagrafomanię trochę, opierając się na wierszu pod wpływem Twego komentarza:

    smutek ta wataha z kłami
    pożarła moje zaginione szczęście
    pragnąć miłości jaką motyl
    darzy spadający liść
    na którym usiadł na chwilę
    porzuci go zanim ten upadnie

    Ale nie twierdzę, że zawarłem coś bardziej...
  • yanko wojownik 10.04.2019
    coś porąbałem jednak tak z marszu

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania