Myśli Bezsenności

Często, gdy świat twój już spowija się w mroku

A sen nie nadchodzi, mimo dnia długiego

Leżysz pogrążony w myśli swych natłoku

Bliżej ci wtedy do nierzeczywistego

Myślisz, że nic już dla świata nie znaczymy

Nie wiesz, jaką jutro podejmiesz decyzję

Nadal nie rozumiesz, do czego dążymy

I w głowie układasz najmroczniejsze wizje

Gdybyś chociaż czego oczekiwać wiedział...

Czyż nie lepsza jest wiedza, niż niewiadoma?

Lecz taki najwyraźniej jest świata podział

Żyjąca istota, a nieświadoma

Leżysz nadal, refleksjami przytłoczony.

Zdajesz sobie sprawę, że nic nie są warte

Bo co powiedzieć może niedoświadczony?

Oczy załzawione, szeroko otwarte...

I choć, jak mówią, broda mędrcem nie czyni

I jakaś dojrzałość się w tobie wykluwa

Wiesz, że głosu nie mają niedoświadczeni

A rozum wciąż smutne ci wnioski podsuwa

Twa wątpliwość cieniem w Wielkiej Racji blasku

Nieskończoność zguby szybko cię pochłania

Bez granic pustynia lecz brak tutaj piasku

Stąd nikt nie dosłyszy o pomoc wołania

A kiedy we własnych łzach tonąć zaczynasz

I doświadczony przez niedoświadczenie

myśleć przestajesz - myślenie z głowy zbywasz

Upragniony sen witasz. Ciche westchnienie...