Na dnie... Znajdując resztki godności...

Komentarze (22)

• 
  betti 30.07.2019

  Dlaczego piszesz ''jestem nikim''? Z taką postawą, to istotnie trzeba codziennie walczyć, by chociaż z łóżka wstać. Każdy jest ''kimś'' pomimo wad, słabości - wszak obok tego stoją zalety, które równoważą. Każdy ma prawo do marzeń... marzenia są w nas, a nie dane nam z zewnątrz.
  
  niewystarczająco - razem
• 
  Leila 30.07.2019

  Napisałam ten wiersz po trudnym związku, w którym dominowało poniżenie oraz przemoc. Być może potrzebowałam oczyszczenia, by nie tylko zamknąć oraz zapomnieć raz na zawsze o tym rozdziale, ale również żeby nareszcie podnieść się z kolan.
• 
  betti 30.07.2019

  Nie wystarczy się podnieść, trzeba się jeszcze otrzepać i zacząć żyć. A przede wszystkim cieszyć się, ze nie ma już w pobliżu ''poniżenia i przemocy''. To największa radość. Tak mi się wydaje.
• 
  Leila 30.07.2019

  Po etapie nie mam siły wstać z łóżka nadchodzi upragnione szczęście i ulga.
• 
  puszczyk 30.07.2019

  Niezależnie od wartości terapeutycznej tego wiersza, to jeszcze trzeba go napisać dobrze.
  Fatalne jest to rozstrzelenie wersów, nieznana jest etymologia stosowania dużych liter, kiedy nie ma interpunkcji, a łopatologia aż bije.
  Zero poetyckiej subtelności w przedstawieniu peela. I nie chodzi o kizi - mizi, tylko jakoś ten stan oddać za pomocą poetyckich środków wyrazu, a nie haseł z pogadanki z terapeutą.
• 
  Angela 30.07.2019

  Taki wierszyk raczej Ci nie pomoże, napisz lepiej o tym jaka jesteś Zajebista, to dopiero będzie miało działanie
  terapeutyczne. Pozdrawiam i powodzenia.
• 
  Bogumił 30.07.2019

  Ja nikogo się nie boję, choćby tygrys to ... . Coś w tym stylu?
  
  Poniżeniu i przemocy
  odpór dam jeszcze tej nocy. Bandziorowi mordę skuję,
  za „opiekę” podziękuję.
• 
  betti 30.07.2019

  Bogumił podpisuję się pod tym. Fajne.
• 
  Bogumił 30.07.2019

  mam nadzieję, że pomoże autorce się podnieść i że napisze coś podobnego.
• 
  Bogumił 30.07.2019

  Albo coś w stylu "my ze spalonych wsi, my z głodujących miast, za lata łez, już zemsty nadszedł czas".
• 
  betti 30.07.2019

  To mnie wzrusza...
• 
  Leila 30.07.2019

  Nieco to utopijne, ale zawsze najpierw zaczynam od gorzkich żali żeby potem płynnie przejść do swojej zajebistości. Na wszystko przychodzi pora.
  Dziękuję i serdecznie pozdrawiam.
• 
  betti 30.07.2019

  Tak samo jak ''Biały krzyż''
• 
  Bogumił 30.07.2019

  Gdy zapłonął nagle świt
  Bezdrożami szli przez śpiący las
  Równym rytmem młodych serc
  Niespokojne dni odmierzał czas
  
  Gdzieś pozostał ognisk dym
  Dróg przebytych kurz, cień siwej mgły
  Tylko w polu biały krzyż
  Nie pamięta już, kto pod nim śpi
  
  Jak myśl sprzed lat
  Jak wspomnień ślad
  Wraca dziś pamięć o tych
  Których nie ma
  
  Żegnał ich wieczorny mrok
  Gdy ruszali w bój, gdy cichła pieśń
  Szli by walczyć o twój dom
  Wśród…
  
  Czerwone gitary
• 
  betti 30.07.2019

  Zawsze przy tym płaczę... i teraz łzy w oczach.
• 
  Bogumił 30.07.2019

  Tylko autorka zniknęła.
• 
  Leila 30.07.2019

  Tylko na chwilę... Skoro byliśmy już na dnie i jakoś się z tego pozbieraliśmy to chyba nadszedł czas na poem : "Wygrałam walkę... Odnalazłam siebie.
• 
  Upadły(D.F) 30.07.2019

  Witam ^^ Czytam twoje teksty od jakiegoś czasu i no cóż... widzę że utracenie kogoś w życiu też dało ci w kość. To był cholernie głupi gość ;) Podobają mi się te twoje teksty ze względu na wyrażanie w nich pełni uczuć. Sam przeżyłem ostatnio rozłąkę i doskonale cię rozumiem. Nie jesteś nikim skoro napisałaś i piszesz o swych uczuciach. Cóż mogę jeszcze rzec? Daję pięć i zwiększam do pisania twą chęć ^^
• 
  Leila 01.08.2019

  Dziękuję za słowa otuchy. Pozdrawiam.
• 
  Florian Konrad 31.07.2019

  nastolatkowe nico, począwszy od tytułu - biadolenie gimbuśki
• 
  Orchid.Solma 15.08.2019

  Piękny nie mam więcej słów... Pozdrawiam
• 
  Leila 15.08.2019

  Dziękuję serdecznie.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania