Na podbój świata

Chciałabym Ci wiele dać

Powiedzieć jak smutek mnie zżera od środka

Ale chyba mnie na to nie stać

Byłam tchórzliwa, aż od zarodka

Życie zawsze było dla mnie przeklęte

Samotna, nikt nikogo nie rozumiał

Tak bardzo chciałam by ktoś mi podał rękę

Ale każdy akurat tylko tego nie umiał

Nie była może zbyt urodziwa

Z rówieśnikami się nie dogadywała

Książki, to jej miłość prawdziwa

Przy nich dzień i noc przesiadywała

Lata mijały, a ona diametralnie się zmieniła

Niegdyś brzydkie kaczątko teraz jak róża

Na podbój świata ruszyła...

Komentarze (9)

Karawan 10.03.2017

Dwa wiersze w jednym! Zaczynasz w pierwszej osobie a po dwu strofach zostajesz Narratorem. Cóś bym pokompinował! Ale 5 sie należy za dwa wiersze.

Julsia 10.03.2017

Dziękuję :)

Kakarotto 10.03.2017

Wow, rzeczywiście oryginalny pomysł z podmiotami lirycznymi. Za samo to daję mocne 5, a jeszcze poziom jak zwykle wyskoki.

Julsia 10.03.2017

Przesadzasz. Piszę od tak jak mnie coś natchnie. Poziom? Wysoki? ... Szczerze mówiąc, sama tak nie sądzę i wątpię żebym kiedykolwiek tak pomyślała. Dziękuję, cieszę się, że chociaż komuś to co piszę się podoba.

Kakarotto 11.03.2017

Julsia, praca literacka zawsze wygląda inaczej z perspektywy czytelnika niż autora :D Swoimi tekstami prezentujesz wysoki poziom i powinnaś uwierzyć we własne umiejętności, taka jest moja opinia.

Adam T 11.03.2017

Nie należy mylić tchórzliwości z nieufnością, a propos pierwsze zwrotki :) Przynajmniej ja tak bym to nazwał. Zastanawiam się też, jaka była ta przemiana? W co zmieniła się bohaterka i czym zamierzała podbijać ten świat? Ta zmiana osoby podmiotu, to rozumiem, takie spojrzenie z boku na sama siebie, tak bym to interpretował. Ciekawy wiersz,:)) Pięć

Julsia 12.03.2017

Dziękuję :) jak zmieniła się bohaterka? To jest pole do waszego popisu :)

Pan Buczybór 11.03.2017

Solidny dwupak emocji. Jak w biedronce. 5

Julsia 12.03.2017

Dziękuję :)

Na podbój świata

Komentarze (9)

Napisz komentarz