bez twarzy...

czy można jednocześnie być oszalałym

w martwych a wciąż

ciągnąć dalej trwanie

zabić się w czasie i żyć

siedzę tu i teraz i

jest coś w takim pojmowaniu

doskonałości

w monotonności tegoż zajęcia

nieporównywalnego z niczym

po prostu

sparaliżowana przeszłość i minimalne

drżenie przyszłości

jem ciastko kupione u ulicznego kramarza

i myślę co jest w środku

niespodziewane

dzień jak każdy inny

z nadciągającą chandrą

wróżbą

wetkniętą w kruchość

marzec tego roku jak

listopad wkradł się stukając laską

z drzewa ściętej renety

podążając w bezkwiaty

w miękkość

dawno przekwitła trędowata starość

choć wciąż szukamy

gdzieś jeszcze

dla nas

miejsca

nie jest to

działanie

tylko walka o czekanie

nie o czekanie

tylko o zabicie czasu

nie o zabicie czasu

tylko o zaprzepastnienie tego

co strwonione już zostało

kto nie wierzy

ten też nie przytakuje

*parafraza /głowy bez twarzy/

~ Charles Bukowski