Na wschodzie słońce wschodzi

Na wschodzie słońce wschodzi, gdzie Kresy nasze leżą,

Gdzie serca biją cicho, a pamięć wciąż tam wraca.

To ziemia, co w historii swe korzenie głęboko ma,

Gdzie każdy kamień, każdy dom, opowieść własną zna.

Tam echo przeszłości wciąż w powietrzu się unosi,

Wśród pól i lasów, rzek, co płyną do morza szerokiego.

To tam, gdzie Polska kiedyś swój wschodni kres rozpościerała,

Gdzie bratnie narody razem przez wieki mieszkały.

Choć dziś te ziemie leżą poza granicami kraju,

To jednak dla Polaków mają wartość niezmierzoną.

Bo Kresy to nie tylko miejsce na mapie świata,

To ducha ognisko, co w sercach płonie do dziś.

Wspomnienia o Kresach to skarb, co przekazywany z pokolenia,

Na nowo budzi dumę, miłość i tęsknotę bez granic.

To tam, gdzie przodkowie nasi żyli, kochali, walczyli,

I choć już tam nie mieszkamy, pamięć o nich wciąż trwa.

Więc śpiewajmy pieśń o Kresach, o ziemi utraconej,

Niechaj się niesie daleko, przez czas i przestrzeń.

Niech przypomina o miejscu, co w sercach pozostało,

I o ludziach, co choć daleko, to zawsze blisko są.