Nad Niebieską Rzeką

Nad niebieską rzeką kwiat narodu czeka,

Dawno zapomniany leży wrak człowieka.

Przystań więc na moment, gdy usłyszysz jak

Zegar wybija stary pulsu takt.

Nie uciekaj przed Nią, nigdzie się nie schowasz.

Słuchaj - a może żywot swój zachowasz.

I zmierz się z ciemnością co przetnie ci trakt,

Bo zegar wybija stary pulsu takt.

Potężna i mściwa, dusz naszych Bogini

Historia, przed którą wyznajesz swe winy.

Nic więc nie ukrywaj gdy ujrzysz jej znak,

Bo zegar wybija stary pulsu takt.

Kolejny rok mija nad niebieską rzeką,

Gdzie tysiąc oddało Historię swą wiekom.

Nim serce twe pękło i ległeś na wznak,

Twój zegar wyszeptał ostatni pulsu takt.