Nad trumną

Nad trumna

Świeca i portret trumienny.

W kaplicy

Żałobnicy cisi.

Ból im serca przeszywa,

Ból im już wszystko miesza.

Oni są nad trumną,

A świeca i obraz w kaplicy.

Niczego to nie zmienia.

Niby cienie,

Słaniają się i szepczą,

Nad nieboszczką szepczą

Modły i zaklęcia

Jakby to miało jej życie wrócić.

Krucyfiksem machają.

Kadzidło pod pazuchą rozpalają,

By dobrodziej nie spojrzał.

Stara wieszczka do trumny

Wrzuca ząb

Jakiego zwierza polnego.

Co odpoczynek wieczny ma dać jej.

Ból to ogromny,

Ból to straszliwy.

Kto go pozna ten męczennikiem,

Kto nie pozna ten szczęśliwcem.

Słaniają się,

Jęczą,

Chliptają.

Czasem matka

Łzę uroni

Ale wytrze,

Chce na dzień jutrzejszy zachować.

Wieczny odpoczynek

Racz jej dać Panie

A światłość wieczna

Niech jej świeci

Amen

Słaniają się,

jęczą.

A świat ma ich w dupie.