nadaremna ofiara

w magicznej krainie nieistnienia

gdzie wspomnienia

wypisane bruzdami na twarzach

malują obłęd

uznawany przez niektórych

za poezję

zmurszały krzyż

na rozstajach dróg

kłania się ziemi głęboko

prawdziwy do bólu

ten sam co zawsze

wskazuje drogę

do gwiazd

polny głaz

podtrzymuje by nie upadł

kobieta ociera łzy chustą

czy było warto

uronić kroplę krwi

niewdzięcznikom