Najbardziej boli

Najbardziej boli gdy tracimy coś, czego jeszcze nie mamy.

Gdy wypada z rąk szkło, serce swe obijamy.

I próbujemy od nowa poskładać, puzle życia, które na nic się już nie nada.

W głowie kłębi się natłok myśli, czy aby na pweno stać się tak miało.

Lepiej zasnę może mniej będzie bolało.

I odpłyne gnać, za ty co zabrał mi świat.

Za nie uchwytnym, światem który często zwodzi nas.

Daje nam szanse by wyjść na słońce, ale po tem w mielizny nas zawodzi.

Nie opisane uczucie straty, czegoś czego się nie miało.

Z czym jak z wiosną się, już prawie witało.

I w jednej chwili podłe życie, gasi słońce i księżyc zapala.

A układanka nieba, na głowę mi spada.

Lepiej zasnę, ból będzie mniejszy a marzenia stworzą pare wierszy.