Nie bój się nie lękaj się

Zastanawiała się czy nie popatrzeć śmierci w oczy

Sekundy były coraz dłuższe

Noce coraz ciemniejsze

Świat coraz gorszy

Oczy coraz smutniejsze

Łzy większe

Przyjaciele… ich nie było

Miłość … odeszła

Sensu też już nie było

Tak naprawdę wiedziała, że to koniec

Nie szukała już pomocy

Stała się swoim najgorszym wrogiem

Głosy opanowały jej głowę

Została po niej tylko marionetka

Sterowana przez strach i niepewność

To nie była prawdziwa ona…

Podobno...wiara umiera ostatnia

Nie miała nic do stracenia

Zamknęła oczy i poszła do przodu w poszukiwaniu samej siebie

Teraz walczy a Bóg trzyma ją za rękę

Wie, że nie jest sama na świecie

Brnie przez kazdy kolejny dzień

Zmierza ku miejscu, gdzie czas znowu ruszy a walka o przetrwanie się skończy

Z każdym dniem Wypływa na coraz większą głębię, łowiąc nadzieje na lepsze jutro

...

Moze juz pora abym ja tez zaczela walkę ?