Nie jestem, taka jak chcesz.

Proszę nie wstawiaj mnie w życia wazony.

Bo niewarta tego jestem ja.

A świat nie jest nieskończony.

I codziennie rozdaje nam, nowe talie kart.

By w pokera z nami grać.

A twe słowa są tak ulotne.

Jak słońca wczorajszy blask.

Proszę, nie wkładaj mnie w życia schematy.

Bo ja.

Nie jestem, tak jak chcesz.

Nigdy już nie zmienię się.

Zawsze będę jak polny wiatr.

Raz tu, a raz tam.

Bo kiedyś ktoś wyrwał mi serce.

I zastąpił go garścią polnych.

Krwawych makowych pól.