Nie skorzystam, ale zapytaj

mówisz

że dobro

miłość

wraca

im więcej dajesz

pomnaża

nie nogi niosły życiem a serce

darowane innym jak forma

na piaskową babkę

wracało

wypalone

teraz nie mam

jak przeżyć powszedniego

a ty umiesz nie wiedzieć

czy potrzebuję

Komentarze (10)

o nim pseud ponad rok temu

Tjeri ponad rok temu

"Umiesz nie wiedzieć" — genialna, jakże sugestywna konstrukcja. Całość piękna, nie tylko dlatego, że ściska...

Agnes07 ponad rok temu

Ja myślę że wiersz traktuje o uzależnieniu od miłości. Serce wracało wypalone. To tak jak z każdym uzależnieniem.
Coś czasem pęka.
Co może na to wszystko być lekarstwem? Milośc i szacunek do siebie samego i nie rzucać przed wieprze pereł. Nie zasługują.
Takie refleksje niekoniecznie zgodne być może z intencjami Autorki mnie naszly.
Wiersz chyba dobry skoro cos wyzwala:)

Anonim ponad rok temu

Użalanie się nad sobą mi w ogóle nie pasuje. Natomiast sama idea, że dobro niekoniecznie wraca (i ogólnie karma) — jak najbardziej kupuję, bo jak wytłumaczyć np śmierć kilkuletniej dziewczynki w komorze gazowej w czasie II Wojny Św. Tyle tylko, że faktycznie tak jest, że jeśli człowiek staje się lepszy, doświadcza ze strony ludzi i świata lepszych rzeczy. Co nie znaczy, że te złe całkowicie miną.
I zapytałbym o formę na piaskową babkę — ja to odbieram tak, że swoją miłość tworzymy coś z "niczego", a może nadajemy kształtu temu, co do tej pory go nie posiadało. Jakoś tego nie czuję, bo miłość to przede wszystkim akceptacja...

Wrotycz ponad rok temu

Dobry, minimalistyczny wiersz, gdzie smutek goryczy przenosi się na emocje czytelnika.
Tak, przyjaciół poznaje się w biedzie.
Ujmuje honor, godność podmiotu.
5!