Nie ukrywaj.

Nie ukrywaj tego, co serce

Chce wykrzyczeć!

Bo więcej może nie powtórzyć się

Taka noc, kiedy niebo

Daje nam subtelne znaki

W postaci gwiazd co się śmieją

Z nas, że jesteśmy tacy wystraszeni.

Tym, co w sercu przypadkiem się zrodziło

Z reszek snu, z resztek nocy,

Która jeszcze nas otula.

Pierzynką słodkich słów

Co ranią.

Płaszczem melodii i nut

Delikatnych jak aksamit.

Płatkiem czerwonej róży

Przez świat podarowanej.

Nie ukrywaj więc tego, co dusza

Chce powiedzieć.

Bo to ona, a nie my będzie może w niebie

Taka mała i niewinna,

Bo nie zdążyła

Zakosztować tego najsłodszego wina,

Bo my jak dzieci wciąż się boimy

Roztopić lodu i uciec od zimy!

Co mrozem skuła nasz świat

Do tego stopnia,

Że nieba księżniczki, śmieją się z nas,

Bo nie potrafimy

Przyznać się do tego,

Co w naszych sercach się zrodziło

Z resztek dnia, z resztek nocy

Co jeszcze nas otula.

Pierzyną słodkich snów

Co ranią!

Płaszczem melodii i nut

Delikatnych jak aksamit.

Płatkiem czerwonej róży

Przez świat podarowanej.

By nasze serca

Poczuły się przez chwilę kochane.