.

Komentarze (3)

• 
  Anonim 21.10.2015

  Cudowny tytuł. Twoje przedstawienie nieba, jako kopalni pełnej cudownych przedmiotów, spodobało mi się najbardziej z twojego wiersza, prawdopodobnie dlatego, że metaforami w tym fragmencie mnie ujęłaś i miałaś interesujące spojrzenie na ową "rzecz", a bardziej przestrzeń. Spodobały mi się także wątpliwości, jakich użyłaś chyba w ostatnich wersach, szczególnie to, jak użyłaś określenia strach. Opisywałaś, że gdy niebo się zapadnie, pojawi się strach. Zrozumiałam przez zapadnięcie - noc. A to, że boję się ciemności to owe określenie mi się spodobało.
  W każdym razie wiersz czytelny, prosty, ujmujący
• 
  Morelia 21.10.2015

  Dziękuuję pięknie!:)
• 
  Rasia 29.10.2015

  1. "By taki, jak ja człowieczek ocalał." - przy porównaniach prostych nie dajemy przecinków ;)
  2. "I już, niczym kopalnia" - to samo ;)
  Wiersz bardzo mi się spodobał. Taki życiowy, mądry, a równocześnie jakiś mistyczny. Ładnie trzymałaś się cały czas rytmu, nie dostrzegłam nic, co przeszkadzałoby znacznie w odbiorze tekstu. Świetne aluzje - niby skomplikowane, a jednak wczytując się w tekst, łatwo je pojąć. Pozdrawiam i zostawiam 5 :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania