Nieistniejący ludzie
Sny roztrzaskują się gdzieś gdzie nie dociera światło słoneczne. Dzięki nim mogę widzieć jaśniej niż w dniu codziennym. Musi być gdzieś ta granica oddzielająca chaos od porządku, nawet jak są do siebie bardzo podobne w odczuwaniu.
Wyłania się z mroku forma, kształtująca postrzeganie. Codziennie nawiedza mnie taki sam sen. Jakaś istota mówi do mnie jesteś. I wtedy zdaje sobie sprawę, że doświadczam na głębszym poziomie. Obserwuje otaczający mnie świat i zastanawiam się dlaczego tak właściwie ja. Może ktoś byłby inny, ale go nie ma. Może sny są pozostałością po nich i jakimś dziwnym sposobem żyją w snach innych. Nawet niektórzy zdają sobie sprawę ze swojej sytuacji. Gdy ich spytasz podczas świadomego snu, powiedzą ci, to sen tak. Patrzysz na nich dłuższą chwile i widzisz ludzi, którzy mogliby istnieć. Ludzie w snach mnie nawiedzają od niepamiętnych czasów. Chciałabym krzyknąć, zabierajcie mnie! Jednak nie mogę wydusić z siebie żadnego słowa, oprócz jestem. Gdzie się istoty znajdują kiedy nie mogą się urodzić? Czy ich tak naprawdę nie ma? Ich nie bycie można zapisać na istniejącą formę. Chciałabym im oddać dobroczynnie siebie.
Komentarze (7)
Lubię Twoje teksty Emiliko.
"niebycie"
Czy ich tak naprawdę nie ma? Ich pozorny brak istnienia można zapisać na istniejącą formę. Chciałabym im oddać dobroczynnie siebie.
Czy ich pozorny brak istnienia można zapisać na istniejącą formę? Chciałabym im oddać dobroczynnie siebie.
ewentualnie:
Czy ich "nie bycie" można zapisać na istniejącą formę?
Koniecznie ze znakiem zapytania na końcu.
Jeśli tak spytaj postacie o imię. Nie musisz ruszać ustami przekaż im to telepatycznie.
Umysł ludzki płata nam figle, a my żyjemy w wielu wymiarach jednocześnie. :)
Sen w którym nie możesz oddychać jest z pogranicza paraliżu sennego. Zwróć uwagę na szczegóły otaczające postać. Dokaldnie gdzie się znajdujesz. Jeśli to twój pokój masz towarzysza, jeśli nie to jedynie twój umysł próbuje coś przekazać.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania