Niejeden.

Więc przez chwilę było duszno.

Tak zaczynało się prawie każde zdanie,

pogryzione do samej żywicy,

która skraplała się w dolnych warstwach,

unikając dopełnienia.

Byleby nie nazwać tego na głos,

nie dopuścić do siebie istnienia wielu komór,

z których każda jest zamieszkana,

a dodatkowo jedna - przez dwie inkarnacje.

I tak by się to mogło gotować, kipieć,

gdyby nie błogostany, jako owoc tych wszystkich przemian,

które zaczęły się u schyłku zimy

i jakimś cudem - nadal trwają.

Komentarze (10)

Grafomanka 8 miesięcy temu

Tak zaczynało się prawie każde zdanie,
pogryzione do samej żywicy, - świetna metafora

Ogólnie ten wiersz bardziej przystępny. Podoba mi się

Szalej. 8 miesięcy temu

Napisałem dziś jeszcze jeden, chyba najlepszy z trójki - ale nie będę wstawiał, bo i tak na główna nie wejdzie.
Poczekam do jutra.

Trzeci wiersz na dzień. Cholerne szaleństwo.
Co to się człowiekowi robi z tęsknoty

Sufjen 8 miesięcy temu

Ładne to, Szalej - takie bardzo Twoje. Podoba mi się od początku niewymuszona metaforyka - masz to do siebie, że brzmi to naturalnie.

Szalej. 8 miesięcy temu

To jest w sumie trochę przekleństwo. Co bym nie napisał, jakoś tak zawsze wypływam ja. Ale naturalność cieszy, kiedy pisze się prosto z serducha.

Sufjen 8 miesięcy temu

Szalej. Z jednej strony przekleństwo, z drugiej dobra cecha, bo wypracowałeś coś własnego. A że pisane z serducha... widać.

Szalej. 8 miesięcy temu

Sufjen może i coś w tym jest.

Sufjen 8 miesięcy temu

Szalej. Też zawsze staram się włożyć serducho w każdy tekst. Nie lubię pisać wymuszonych rzeczy. Automatycznie mam odruch wymiotny i muszę taki szajs usunąć.

Szalej. 8 miesięcy temu

Sufjen Jak się robi cokolwiek dla ludzi, tak trzeba🙂

Justyska 8 miesięcy temu

Piekny, bogaty wiersz, z każdym czytaniem nowa odsłona.

Szalej. 8 miesięcy temu

Dzięki

Niejeden.

Komentarze (10)

Napisz komentarz