"- Skacz - usłyszałam cichy szept chłopaka." - dubluje CI sięsłowo "chłopak". Może zrezygnować lub synonimem potraktować?
"- Nie umiem - zacisnęła pięści i popatrzyłam na moją odległość od skraju dachu. Miałam jeszcze jakieś pół kroku. - Słyszysz?" - zacisnęłam - i z wielkiej, bo to nie odnosi sie do dialogu. Tylko słowa bezposrenio zwiazane jak: szepnał, rzekł, odparł, burknął, dajemy z małej.
"- Skoczę - powiedziałam przekornie i podeszłam lekko do przodu. - Oczywiście, że skoczę! - zaśmiałam się, nagle pewna swojego wyboru. "- zaśmiałam - z wielkiej.
"- Oczywiście, że skoczysz - powtórzył za mną chłopak szeptem. " - nie opisuj zbyt dektalicznie. Niech czytelnik ma możliwość samemu pomyśleć, choć tu nie ma nad czym, bo, że chodzi o chłopaka, wiadomo z kontekstu. Można nie pisać.
Przjrzyj pod kątem przecinków. Raz stawiasz przed żeby, innym razem - nie. Tutaj masz program: Ortograf pl.
Bardzo dobra końcówka. Ogólnie tekst nie jest napisany źle. Jest w miarę emocjonalny, treściwy. Nie kole po oczach. I bardzo ładnie, choć nieco za póżno ( w mojej, subiektywnej opinii) zakończony.
Idealnie by było zakończyć w próżni, gdy on odpowiedział, że "mordercą", ale już bez dopełniającego zepchnięcia. Taki zamysł byłby według mnie ciekawszy.
W każdym razie naprawdę dobra robota. Silne 4+
Bardzo ci dziękuję za poświęcenie czasu, chętnie zerknę na stronę, bo rzeczywiście szczególnie z interpunkcją mam problem. Oczywiście naprowadziłam poprawki, na które zwrócono mi uwagę, ponieważ myślę, że są bardzo celne. Szczególnie z tym zakończeniem rzeczywiście daje większą możliwość wykorzystania wyobraźnie przez czytelnika, więc zmieniłam.
Jeszcze raz wielkie dzięki za przeczytanie.
heh, nie jest to jakieś mega świetne, ale puenta dość mnie zaskoczyła. Nie spodziewałem się takiego zakończenia, więc udało ci się osiągnąć zamierzony efekt. Błędy wypisał Canulas, więc ja dodam tylko: powodzenia.
Komentarze (5)
"- Nie umiem - zacisnęła pięści i popatrzyłam na moją odległość od skraju dachu. Miałam jeszcze jakieś pół kroku. - Słyszysz?" - zacisnęłam - i z wielkiej, bo to nie odnosi sie do dialogu. Tylko słowa bezposrenio zwiazane jak: szepnał, rzekł, odparł, burknął, dajemy z małej.
"- Skoczę - powiedziałam przekornie i podeszłam lekko do przodu. - Oczywiście, że skoczę! - zaśmiałam się, nagle pewna swojego wyboru. "- zaśmiałam - z wielkiej.
"- Oczywiście, że skoczysz - powtórzył za mną chłopak szeptem. " - nie opisuj zbyt dektalicznie. Niech czytelnik ma możliwość samemu pomyśleć, choć tu nie ma nad czym, bo, że chodzi o chłopaka, wiadomo z kontekstu. Można nie pisać.
Przjrzyj pod kątem przecinków. Raz stawiasz przed żeby, innym razem - nie. Tutaj masz program: Ortograf pl.
Bardzo dobra końcówka. Ogólnie tekst nie jest napisany źle. Jest w miarę emocjonalny, treściwy. Nie kole po oczach. I bardzo ładnie, choć nieco za póżno ( w mojej, subiektywnej opinii) zakończony.
Idealnie by było zakończyć w próżni, gdy on odpowiedział, że "mordercą", ale już bez dopełniającego zepchnięcia. Taki zamysł byłby według mnie ciekawszy.
W każdym razie naprawdę dobra robota. Silne 4+
Jeszcze raz wielkie dzięki za przeczytanie.
Pozdro serdeczne.
Działaj dalej.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania