Nierówność

Nierówność płci w polskim życiu publicznym i społecznym jest problemem, który nie może być dłużej ignorowany. Kobiety w Polsce są dyskryminowane, marginalizowane i wykluczone z wielu dziedzin i sektorów, które mają wpływ na kształtowanie przyszłości kraju. Nie tylko jest to niesprawiedliwe i krzywdzące dla połowy społeczeństwa, ale także szkodliwe dla rozwoju gospodarczego, demokratycznego i kulturowego Polski.

Według raportu Światowego Forum Ekonomicznego z 2020 roku, Polska zajmuje 40. miejsce na świecie pod względem równości płci. Jest to spadek o 10 pozycji w porównaniu z rokiem 2019. Raport ocenia sytuację kobiet i mężczyzn w czterech obszarach: uczestnictwo i możliwości ekonomiczne, osiągnięcia edukacyjne, zdrowie i przeżycie oraz władza polityczna. W każdym z tych obszarów Polska ma znaczne braki i luki do nadrobienia.

W obszarze uczestnictwa i możliwości ekonomicznych Polska zajmuje 57. miejsce na świecie. Kobiety w Polsce zarabiają średnio o 18% mniej niż mężczyźni, co oznacza, że pracują za darmo przez ponad dwa miesiące w roku. Kobiety są także znacznie rzadziej reprezentowane na stanowiskach kierowniczych i przedsiębiorczych. Według danych GUS z 2019 roku, kobiety stanowiły tylko 37% menedżerów i 28% przedsiębiorców w Polsce.

W obszarze osiągnięć edukacyjnych Polska zajmuje 65. miejsce na świecie. Mimo że kobiety mają wyższy poziom wykształcenia niż mężczyźni, to nie przekłada się to na lepsze perspektywy zawodowe i społeczne. Kobiety są często dyskryminowane i stereotypizowane w dziedzinach takich jak nauka, technologia, inżynieria i matematyka (STEM), które są kluczowe dla innowacji i rozwoju. Według danych Eurostatu z 2018 roku, kobiety stanowiły tylko 15% absolwentów informatyki i 28% absolwentów inżynierii, produkcji i budownictwa w Polsce.

W obszarze zdrowia i przeżycia Polska zajmuje 71. miejsce na świecie. Kobiety w Polsce mają ograniczony dostęp do podstawowych praw reprodukcyjnych i seksualnych, co zagraża ich zdrowiu i godności. Ustawa antyaborcyjna z 2020 roku, która zakazuje przerywania ciąży nawet w przypadku ciężkich wad płodu, jest jednym z najbardziej restrykcyjnych praw w Europie. Kobiety są także narażone na przemoc domową i seksualną, która jest często bagatelizowana lub ukrywana przez społeczeństwo i instytucje.

W obszarze władzy politycznej Polska zajmuje 77. miejsce na świecie. Kobiety w Polsce są słabo reprezentowane w organach decyzyjnych na wszystkich szczeblach. Według danych IPU z 2020 roku, kobiety stanowiły tylko 28% posłów i 15% senatorów w polskim parlamencie. W rządzie kobiety zajmowały tylko 4 z 20 ministerstw. Na szczeblu lokalnym sytuacja jest jeszcze gorsza. Według danych GUS z 2018 roku, kobiety stanowiły tylko 18% prezydentów miast, 16% wójtów i 15% starostów w Polsce.

Te dane pokazują, że Polska ma wiele do zrobienia, aby zapewnić kobietom pełne i równe uczestnictwo w życiu publicznym i społecznym. Nie wystarczy tylko deklarować zasady równości płci w konstytucji i prawie. Trzeba także zmienić mentalność i kulturę, które utrzymują patriarchalny i seksistowski porządek. Trzeba także wspierać i promować kobiety, które walczą o swoje prawa i godność, a także angażują się w różne dziedziny i sektory. Trzeba także budować solidarność i sojusz między kobietami, które mają różne poglądy, doświadczenia i aspiracje, ale wspólny cel: sprawiedliwość i wolność.

Nierówność płci w polskim życiu publicznym i społecznym nie jest tylko problemem kobiet. Jest to problem całego społeczeństwa, które traci na potencjale, bogactwie i demokracji. Dlatego apeluję do wszystkich, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, aby podjęli działania na rzecz poprawy sytuacji kobiet w Polsce. Niech ten felieton będzie impulsem do refleksji i zmiany. Niech ten felieton będzie głosem kobiet, które nie chcą być przemilczane i niewidzialne. Niech ten felieton będzie wezwaniem do równości i szacunku.