Nietypowe myśli

Brak sensu, brak celu, brak kogoś na kim ci zależy - śmierć, śmierć za życia, jeżeli nie żyjesz to po co istnieć, czy dla siebie samego to wystarczający argument, lecz czy ty sam nie jesteś już w sobie porażką której ludzie chcą się pozbyć. Niektórzy mówią baw się puki możesz, inni, że życie jest za krótkie by się tak przejmować, ale ja nie potrafię się bawić a życie opieram na nadzieji lepszego jutra, które nigdy nie następuje. Śmierć siedzę przed lustrem, oczy czarne prawie puste, ostatnia nadzieja spływa po policzkach i znika wpadając w otchłań ludzkich możliwości. Bezsens, obojętność, mara, po co wstawać gdy człowiek i tak nie ma chęci do działania, po co spać jak można śnić na jawie. Sen, lustrzane odbicie ludzkich żyć rzucane przez kalejdoskop wyobraźni.

Wyobraźnia to ona powoduje największe nadzieje, to przez nią jeszcze tu dziś jestem, ale też wczoraj nigdzie mnie nie było gdyż myślałem że będzie lepiej a było jak zawsze. Miłość przepełniona jest pięknymi wyobrażeniami o przyszłości, ale czy to nie jest po prostu nadzieja ludzi słabych, czy miłość nie jest po prostu potrzebą wsparcia otrzymanego od innych, czy nie jest to samolubna wymiana pomocy. Nienawiść mówi się że bliska jest miłości, tylko że ona wyrasta z czegoś dokładnie innego, to nadzieja na najgorsze. Przyjaźń miłość w mniejszej skali a może prawdziwy ratunek, w miłości oczekiwania często wykraczają poza rzeczywistość i kończą się uderzając w ludzkie ego. Rodzina, nie wiem jak było by bez niej ale gdy jest dużo to nie zmienia, oparta jest na miłości więc jak ma być dobra. Szkoła miejsce przymusu, gdzie o wszystkim decyduje słabość. Człowiek istnienie wypełnione czymś co zwiemy życiem, więc jak nazwać mnie wpatrzonego w śmierć przez szklane odbicie.