Niewiedza
Tonę w stresie i gubię się
w niewypowiedzianych słowach
lewituję w niewiedzy
między skrawkami wszechświata
swymi własnymi splątana
ograniczeniami
Tonę w stresie i gubię się
w niewypowiedzianych słowach
lewituję w niewiedzy
między skrawkami wszechświata
swymi własnymi splątana
ograniczeniami
Komentarze (3)
To raczej diagnoza stanu, niż wiersz. Niie prowadzi czytelnika do żadnej konkluzji, czy przemyśleń, więc może jest auto-terapeutyczny?
Posługując się egzaltowanymi metaforami (niewypowiedziane słowa, gdzieś tam lewituję, skrawki wszechświata) nie zbuduje się klimatu, który może zaintrygować.
To pisanie na poziomie nastolatki (może zresztą nią jesteś).
Z silnymi, poetyckimi ograniczeniami, bo bywasz na portalach, gdzie rzetelnie analizuje się poezję, dostajesz tam informacje i nic.
Bez zmian.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania