o trybach

uwielbialiśmy słowa - pewnie dlatego

teraz piszę - przepuszczone po szyi przez

ramię, nadgarstek, dłoń po ścięgnach, a potem

różnie, przez długopis na papier, klawiaturę na monitor

albo prosto z ust

im bardziej od rzeczy tym niebezpieczniejsze.

kochaliśmy sie w barwności tych trybów

namaszczając je olejem,

wkręciło nas w nie wyciskając powietrze

nie dając nam wytchnąć, nawet na tyknięcie.

abnegacja czy konformizm?

nie znam zakończenia.