O życiu...
Mówi się, że życie to najwspanialszy dar od Boga.
Że mamy ogromne szczęście po prostu istnieć i chodzić po tym świecie.
Więc, dlaczego tak dużo ludzi popełnia samobójstwo? Dlaczego tyle popada w depresję?
Ja też czasami mam wielką ochotę wziąć sznurek i najzwyczajniej w świecie powiesić się, bo to wszystko mnie przerasta.
Życie można porównać do róży. Zachwyca swym pięknem i zapachem. Tylko te kolce, które wbijają się w skórę powodując rany i zostawiając trwałe blizny.
Jak coś tak pięknego może krzywdzić wielu ludzi? Życie człowiecze praktycznie opiera się na cierpieniu, odczuwaniu bólu i czasami może jest w nim trochę szczęścia. To wszystko składa się na jeden wielki dar od Boga, ale czy można nazwać to darem?
Każdy człowiek niesie swój krzyż, niekiedy waży on bardzo dużo. Mam na myśli masę problemów, dylematów, czy trudnych wyborów.
Kiedy błądzimy w ciemnym tunelu, a w oddali nie widać światełka, mamy wrażenie, że Bóg się od nas odwrócił, że zapomniał.
To uczucie towarzyszy:
Matce, która spędza już kolejną noc w szpitalu przy ciężko chorym dziecku,
Bezdomnemu biedakowi, błąkającemu się po ulicach,
Rozbitej rodzinie,
Zakochanemu bez wzajemności,
Czy osobie, która straciła kogoś bliskiego,
Można by tak wymieniać bez końca. Każda z tych osób nie zasługuje na takie cierpienie.
Owszem, w życiu są chwile szczęścia, ale one trwają bardzo krótko i zostają po nich tylko piękne wspomnienie, które przynoszą ukojenie w ciężkich chwilach.
Życie utrudniają problemy, które każdy ma niezależnie od wieku.
Niestety nie wszystkie problemy, mają rozwiązania i to właśnie tak boli.
Ta bezsilność, bezradność. Uczucie, że powoli traci się grunt pod nogami są nie do wytrzymania.
Niektórym ludziom, udaje się przejść przez życie z uśmiechem na ustach, a inni niestety nie mają tyle szczęścia i upadają, już się nie podnosząc.
Komentarze (3)
Na wiele rzeczy nie mamy wpływu, i właśnie nad nimi nie należy się zastanawiać, bo nadmierne myślenie powoduje, że co raz bardziej się gubimy... we własnych myślach, w życiu, w naszych oczekiwaniach i w rzeczywistości...
Forma tekstu bardzo mi się podoba, prosta i rzetelna w odbiorze, a ja prostotę uwielbiam najbardziej :) 5 :)
"wbijają się w skórę powodując" - przecinek po "skórę"
"dylematów, czy trudnych wyborów." - bez przecinka, bo to jest "to lub to"
"Bezdomnemu biedakowi, błąkającemu się po ulicach" - bez przecinka
"zostają po nich tylko piękne wspomnienie" - wspomnienia*
"Niestety nie wszystkie problemy, mają rozwiązania" - bez przecinka
"powoli traci się grunt pod nogami są" - przecinek po "nogami"
"Niektórym ludziom, udaje się przejść przez życie z uśmiechem" - bez przecinka
Ten tekst zostawię bez oceny, przede wszystkim dlatego, że wygląda na taką Twoją próbę zrozumienia, a czegoś takiego oceniać nie wolno. Rzeczywiście część osób nie zasługuje na niegodne życie, jednak druga część sama na przykrości w wielu momentach pracuje, łamiąc reguły i próbując zrobić wszystko na okrętkę. W każdym razie podoba mi się zakończenie opowiadania, a raczej rozmyślań, i Twoja szczerość w nim, naprawdę wartościowy tekst. Należy jednak pamiętać, że wszystkie problemy da się rozwiązać, jak trudne by nie były, na wszystko jest rada. I tak na to należy spoglądać, choć z początku wyjścia brak. Pozdrawiam cieplutko :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania