ona

z twoich oczu spadają wielkie diamenty

tak cicho by nie budzić dzieci

chwytasz je w dłonie zanim dotkną podłogi

malutką smugą światła pod drzwiami

zaznaczasz swoje miejsce we wszechświecie

a kiedy urosną dęby i akacje

uniesiesz się lekko jak promyk

który się wplecie w uśmiech boga