Witam, tekst fajny, choć imiona trochę nie pasujące, jak tak czytam zabudowaniach katowickiej metropolii, ale to tylko moja subiektywna opinia. Do przekleństw się nie doczepie, bo wpasowały się w klimat. Ogółem dobra robota.
Witaj Krajew,
Kurcze, z tymi imionami to cenna uwaga, bo świadczy o tym, iż pod każdą z części powinny się znaleźć jednak przypisy. Dziękuję że przeczytałeś, oraz za komentarz.
Pozdrawiam :))
Klimat utrzymany w dalszym ciągu. Jakbym nie wiedziała, to bym pomyślała że opowiadanie napisał mężczyzna :) Ostre dialogi dodają smaczku. Również widzę pewien stopień trudności, bo jest to kontynuacja, a podpinać każdy zestaw pod tę samą serię, żeby wszystko było spójne, również się trzeba nagimnastykować :)
Bardzo fajne, plastyczne opisy.
Pozdrawiam.
Witaj,
Twoja uwaga odnośnie autora jest bardzo interesująca - w świecie który opisuje, cechy uważane za typowo kobiece - delikatność, sybtelność itp raczej się nie utrzymają. Wyobrażam sobie, że przetrwają tylko najtrwardsi, najsilniejsi, również kobiety ale te będą musiały mieć te cechy. Jeśli udało mi się w jakimś stopniu osiągnąć taki efekt, to byłabym bardzo zadowolona.
Zestawy TW to istotnie świetne wyzwanie - w pewnym sensie będą kreować przyszłość tych bohaterów.
Dziękuję Ci za ciekawy komentarz.
Pozdrawiam :)
Niewielki wiatr unosił drobiny pyłu, smagając nimi zgliszcza i żelbetonowe kikuty – pozostałości po zabudowaniach katowickiej metropolii. Jego dławiący świst - ostatnio pracuję nad własnie tym - szyk zdania. A gdybyś to napisała; "Zgliszcza i żelbetonowe kikuty smagane były drobinami pyłu unoszonymi przez niewielki wiatr.Jego dławiący świst ..."
Ale to tylko refleksja, a tekst Twój ;) 5
Witaj Karawanie,
Twoja propozycja przebudowy zdania jest ciekawa, ale w moim odczuciu przenosi nacisk uwagi z wiatry na zgliszcza, a mnie zależało bardziej na wyeksponowaniu wietrznej aury. Wydaje mi się, że twoja propozycja zepchnie go na drugi plan. Co sądzisz?
Ja też się cały czas uczę tworzyć odpowiedniego szyku w zdaniach. Duża inspiracją jest tu dla mnie Nachszon, jego pisanie i niektóre komentarze, w których to właśnie wyjaśnia.
Pozdrawiam
Agnieszka Gu Mnie chodziło o niejasność, czy niedopowiedzenie wynikające z połączenia wyrazów po myślnikach; "...katowickiej metropolii. Jego dławiący świst..."
Stąd sugestia by metropolię i resztę dać na początek, a wiatr na koniec rozbudowanego zdania, którego kontynuacją jest dookreślenie jego dławiącego świstu. Oczywiści jeszcze innym zabiegiem jest pokrojenie na zdania krótkie. Taki zabieg wymaga przekonstruowania całego wywodu, ale może dać znacznie lepszy efekt, bo jak wiesz zdania krótkie przyspieszają u czytającego wrażenie ruchu, akcji.
Tyle mojego mądrzenia się za co przepraszam. ;) Pozdrawiam i weny życzę.
Karawan Teraz rozumiem twój zamysł... Skądinąd bardzo rozsądny. Przemyślę sprawę, bo tak jak piszesz, to wiązałoby się z przebudową pierwszego akapitu. Co do nadania dynamiczności, w tym fragmencie nie jest on wskazany. To chwilowa pauza, punkt z którego dopiero "wystartują" ;)
Niemniej dzięki za ciekawą sugestię ;)
Pozdrowionka :))
PS. I proszę cię, nie "przepraszaj za mądrzenie", bo ani się nie mądrzysz, ani nie masz za co przepraszać. Cenię rozsądne uwagi.
Przegapiłam drugą część! :o
Ale nadrobiłam - obie super. Kreujesz ciekawą wizję przyszłości.
Jestem pod wrażeniem, że dalej udaje Ci się wpasować w zestawy. Podziwiam.
Straszna też. Ale urzekło mnie "Kurwa! Sami ich zaprosiliśmy. Naukowcy, debilni pisarze, wszyscy wysyłali listy w kosmos. Ziemia to, Ziemia tamto!". Świetnie przedstawiłaś tło co doprowadziło do obecnego stanu planety. <3
"Jednak to człowiek — rozmyślał. — Co prawda baba, ale jednak człowiek." – jakże trafnie powiedziane :)
No tak, jak się z Baśką zadziera to nikomu nie wychodzi na zdrowie :) a ona na pewno chciała mu tylko pomóc...
No to sobie przeczytałem i teraz trza czekać na następną część :)
Pozdrawiam :)
Witaj Maurycy L. :)
Baśka, Baśka... hehehe piszesz, jakbyś ją dobrze znał, choć tu nawet jej imię nie padło (jeszcze :p.) Nie ukrywam, że cieszy mnie to przeogromnie :))
Pozdrowionka :))
Zawsze miło mi jest czytać Twoje teksty, bo wiem, że dbasz o język. I nie tylko w kwestii błędów, ale także, a może przede wszystkim, by wszystko brzmiało "lepiej niż dobrze". Świetne są takie zdania typu:
"Świat zaszumiał chrzęstem popękanych żeber." i wiele, wiele innych. Jestem szczerze zachwycona i humorem i wykwintnością niektórych perełek i tym, jak umiejętnie wplatasz wulgaryzmy. Cóż, brawo. Zestaw też trudny ;)
Złowrogi klimat i ciekawi bohaterowie. Pozostali przy życiu Ojgyn i baba (może Baśka) toczą ze sobą walkę. O co? Czy o przetrwanie? Czy to walka płci? Na razie górą baba, bo Ojgyn traci przytomność. Zastanawiam się czy zawrą sojusz aby wspólnie zwalczyć wroga? Wciągająca lektura. Serdecznie pozdrawiam!
Witaj :)
Dziękuję że przeczytałaś i tę część. Już tak przywykliśmy do pary Baśka i Ojgyn, że osadzamy ich nawet w niezidentyfikowanych do końca bohaterach o podobnych cechach :))
Walczył Jorg z bezimienną, póki co, bohaterką... Ale może przeczucie cię jednak nie myli? Może się okaże iż to oni? Kto wie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
No tak... baba tez czlowiek :)) bardzo fajne. Bede sie powtarzac, ale Twoje opisy robia robote.
"Źrenice zadrgały i zaadoptowały średnicę do natężenia pasm rozkołysanych fotonów." Swietne!
Pozdrawiam!
Dzień dobry
Jak zawsze obraz nasączony klimatem Śląska. Chociaż zgliszcza, ale duch woli istnienia przetrwał i ten język i lokalna miłość wciąż żyje.
W jednej chwili poczuł pożądliwą gorączkę w arteriach pachwin... czarujące natchnienie na widok kobiety.
Jednak to człowiek — rozmyślał. — Co prawda baba, ale jednak człowiek... świetne! Bóg stworzył człowieka, a potem kobietę. Tutaj mamy Jorg stworzył babę, a potem człowieka.
nie wierz nigdy kobiecie dobrą radę ci dam ... słowa tej piosenki są ponadczasowe.
"W chwili zderzenia z podłożem nie miało to jednak większego znaczenia, bo herszt natychmiast popadł w matń, która bezlitośnie zdławiła mu zmysły i pogrążyła w elegijnym niebycie. " - zajebiste
"W tym samy momencie oślepił go refleks świetlny" - samym
WIdzę, że pędzisz po utartym szlaku. Pinknie.
Mnie, jeśli można czymś przestraszyć, to właśnie horrorem w otoczce s-f.
Jak jeszcze byłem wzrostu dwulitrowej butelki zcoli, obejrzałem Hardware-Elektroniczny Morderca, potem Galaktyka Grozy i tak już jakoś zostało.
Ładnie opisane, choć nie przeczę, że i bym chętnie coś przeczytał niezwiązanego z Twoim głównym universum.
Pozdrox
Jest klimat, akcja, dialogi takie po prostu ''ludzkie''. Tylko film kręcić. Jedynie czego mi trochę brakuje, to chociaż na chwilę zmiany, na coś zupełnie przeciwnego. Np; pierdolone gówno..a za chwilę.. ale te cudne kwiatki ładnie pachną. Wiesz o co mi chodzi. Dla kontrastu.
To nie jest zarzut, jeno subiektywka ma:)) Pozdrawiam→*o*o*o
Witaj Dekaos :)
Dzięki że podleciałeś. Piszesz, że brak Ci "ładnych kwiatków" hm... Obaczymy co losowanie Tw przyniesie, wtedy się okaże czy będą :))
Pozdrowionka :)
Hej. Po pierwsze przepraszam za zestaw, kufa dałem go tobie chyba tak bez udziału mózgu. Jednak poradziłaś sobie jak widzę całkiem nieźle i tekst czyta sie świetnie. Widać tutaj twoje klimaty i to bardzo wyraźnie. A do tego polskie klimaty - gratulacje, bo autorzy zazwyczaj wymyślają jakieś miejsca a tu "pozostałości po zabudowaniach katowickiej metropolii" - czyli swojskie klimaty, co bardzo dodaje plusów tekstowi. Dla mnie 5 jak najbardziej! p.s. następnym razem dam ci coś w twoich klimatach
Witaj Ozarze,
Zestawem, który mi podarowałeś absolutnie się nie przejmuj - bo była to wyśmienita gimnastyka dla mózgu :)) Nic tak nie rozwija wyobraźni jak główkownie nad zestawem :D Jak dla mnie - świetna sprawa :)
Dzięki za odwiedziny i komentarz :))
Pozdrowionka :)
„— Wzmóc czujność! — polecenie dowódcy rozniosło się głucho w mdłej atmosferze. — Wychodzimy na otwarty teren i będziemy widoczni jak łyse chuje na stepie — przestrzegł i przystanął.
Liczne blizny, którymi zorana była spora część masywnego ciała Jorga, wiele mówiła o jego przeszłości. W przeciwieństwie do niego samego” – lubię Jorga, on to taki Merlin z Pincet trochę, widzę zbieżności, git
I ten śląski dialekt, idealnie wpasowany.
„— I co ryja drzesz… — Kobieta, wybudzona z drzemki, omiotła podwładnego zniecierpliwionym spojrzeniem.
— Bo, biegną!” – hahahaha
„Obok apokaliptycznych retrospekcji, ujrzał i te nieco bliższe mu emocjonalnie, wchodzące niegdyś w poczet rodzinnych tajemnic – matka sklepowa w GieeSie, kradnąca na boku; ojciec górnik, dorabiający na czarno w sąsieku za płotem; siostra zwykła prostytutka, wkurwiająca siebie i świat dookoła” – cudny opis rodzinki (przy okazji sprytne wykorzystanie zestawu)
„W końcu zamrugał powiekami[,] a pokrzywiony świat zatrząsnął się w posadach.”
„Czujność, wzbudzona instynktem i podszyta strachem przed śmiercią i unicestwieniem, dopadła go nieco później. Zjawiła się skuszona zapachem świeżej krwi i ciepłem czyjegoś oddechu, który niespodziewanie Jorg poczuł na twarzy” – to bardzo git
„Człowiek czy Czarnooki? Swój czy krwiożerczy skurwiel? Leżeć czy mu jednak zajebać? — łapał wici nerwowych myśli. A czas płynął. Nieubłaganie. Sekundy. Minuty. Pędziły” :DDD
„W jednej chwili poczuł pożądliwą gorączkę w arteriach pachwin.
W drugiej – ostrożnie nabrał i wypuścił powietrze. Świat zaszumiał chrzęstem popękanych żeber” – świetne opisy i wplecione niuanse
„Jednak to człowiek — rozmyślał. — Co prawda baba, ale jednak człowiek” :DD
„Gdy pożoga myśli przygasła” – cudne
„Czas mijał. Wiatr szumiał. Słońce przyświecało. Gdzieś w oddali biegał wygłodniały karaluch.
Ona charczała. On też.
Pat trwał” – kurde, Aga, no nie mam pytań, 100 % me gusta taki zapis i taki pociachany rzut kadru
Świetna, płynna, lekka, a zarazem bardzo dynamiczna narracja. Świetny, postapokaliptyczny klimat. Lubię te serię, a tą częścią jestem zachwycona (!), będę śledzić dalej :)
O! Jakie to świetne. Po pierwszej części myślałem, że następna będzie na podobnym poziomie, a tu tymczasem odlot w kosmos. Przez cały tekst banan z ust mi nie schodził – świetnie napisane opisy, dialogi, wsio! I te wstawki śląskie... Mega! Jutro doczytam następne części. :)
Komentarze (49)
Dzięki, żeś podleciała i pochyliła się nad tekstem :)
Pozdrowionka
Kurcze, z tymi imionami to cenna uwaga, bo świadczy o tym, iż pod każdą z części powinny się znaleźć jednak przypisy. Dziękuję że przeczytałeś, oraz za komentarz.
Pozdrawiam :))
Bardzo fajne, plastyczne opisy.
Pozdrawiam.
Twoja uwaga odnośnie autora jest bardzo interesująca - w świecie który opisuje, cechy uważane za typowo kobiece - delikatność, sybtelność itp raczej się nie utrzymają. Wyobrażam sobie, że przetrwają tylko najtrwardsi, najsilniejsi, również kobiety ale te będą musiały mieć te cechy. Jeśli udało mi się w jakimś stopniu osiągnąć taki efekt, to byłabym bardzo zadowolona.
Zestawy TW to istotnie świetne wyzwanie - w pewnym sensie będą kreować przyszłość tych bohaterów.
Dziękuję Ci za ciekawy komentarz.
Pozdrawiam :)
Ale to tylko refleksja, a tekst Twój ;) 5
Twoja propozycja przebudowy zdania jest ciekawa, ale w moim odczuciu przenosi nacisk uwagi z wiatry na zgliszcza, a mnie zależało bardziej na wyeksponowaniu wietrznej aury. Wydaje mi się, że twoja propozycja zepchnie go na drugi plan. Co sądzisz?
Ja też się cały czas uczę tworzyć odpowiedniego szyku w zdaniach. Duża inspiracją jest tu dla mnie Nachszon, jego pisanie i niektóre komentarze, w których to właśnie wyjaśnia.
Pozdrawiam
Stąd sugestia by metropolię i resztę dać na początek, a wiatr na koniec rozbudowanego zdania, którego kontynuacją jest dookreślenie jego dławiącego świstu. Oczywiści jeszcze innym zabiegiem jest pokrojenie na zdania krótkie. Taki zabieg wymaga przekonstruowania całego wywodu, ale może dać znacznie lepszy efekt, bo jak wiesz zdania krótkie przyspieszają u czytającego wrażenie ruchu, akcji.
Tyle mojego mądrzenia się za co przepraszam. ;) Pozdrawiam i weny życzę.
Niemniej dzięki za ciekawą sugestię ;)
Pozdrowionka :))
PS. I proszę cię, nie "przepraszaj za mądrzenie", bo ani się nie mądrzysz, ani nie masz za co przepraszać. Cenię rozsądne uwagi.
Najbardziej mnie ujął skrywany humor. Dawno równie umiejętnie schowanego nie czytałam.
Fajne.
5.
Pozdrawiam:)
Wow, dzięki :) Zaskoczonam niemożebnie :)
Bardzo mi miło. Dzięki za przeczytanie i ocenę.
Pozdrawiam
Miło mi, że się zgadzasz :)
Pozdrowionka i dzięki za pochylenie nad tekstem. Pozdrawiam
Ale nadrobiłam - obie super. Kreujesz ciekawą wizję przyszłości.
Jestem pod wrażeniem, że dalej udaje Ci się wpasować w zestawy. Podziwiam.
Ciekawa jak ciekawa, w planach było, aby była straszna... ;)
Dzięki za przeczytanie obu części. Pozdrowionka
No tak, jak się z Baśką zadziera to nikomu nie wychodzi na zdrowie :) a ona na pewno chciała mu tylko pomóc...
No to sobie przeczytałem i teraz trza czekać na następną część :)
Pozdrawiam :)
Baśka, Baśka... hehehe piszesz, jakbyś ją dobrze znał, choć tu nawet jej imię nie padło (jeszcze :p.) Nie ukrywam, że cieszy mnie to przeogromnie :))
Pozdrowionka :))
"Świat zaszumiał chrzęstem popękanych żeber." i wiele, wiele innych. Jestem szczerze zachwycona i humorem i wykwintnością niektórych perełek i tym, jak umiejętnie wplatasz wulgaryzmy. Cóż, brawo. Zestaw też trudny ;)
Pozdrowionka :))
Dziękuję że przeczytałaś i tę część. Już tak przywykliśmy do pary Baśka i Ojgyn, że osadzamy ich nawet w niezidentyfikowanych do końca bohaterach o podobnych cechach :))
Walczył Jorg z bezimienną, póki co, bohaterką... Ale może przeczucie cię jednak nie myli? Może się okaże iż to oni? Kto wie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
"Źrenice zadrgały i zaadoptowały średnicę do natężenia pasm rozkołysanych fotonów." Swietne!
Pozdrawiam!
Pozdrawiam :))
Jak zawsze obraz nasączony klimatem Śląska. Chociaż zgliszcza, ale duch woli istnienia przetrwał i ten język i lokalna miłość wciąż żyje.
W jednej chwili poczuł pożądliwą gorączkę w arteriach pachwin... czarujące natchnienie na widok kobiety.
Jednak to człowiek — rozmyślał. — Co prawda baba, ale jednak człowiek... świetne! Bóg stworzył człowieka, a potem kobietę. Tutaj mamy Jorg stworzył babę, a potem człowieka.
nie wierz nigdy kobiecie dobrą radę ci dam ... słowa tej piosenki są ponadczasowe.
Pozdrawiam serdecznie
Miło mi cię gościć :)
Dziękuję za garść sympatycznych i jakże trafnych spostrzeżeń ;)
Pozdrawiam serdecznie :)
"W tym samy momencie oślepił go refleks świetlny" - samym
WIdzę, że pędzisz po utartym szlaku. Pinknie.
Mnie, jeśli można czymś przestraszyć, to właśnie horrorem w otoczce s-f.
Jak jeszcze byłem wzrostu dwulitrowej butelki zcoli, obejrzałem Hardware-Elektroniczny Morderca, potem Galaktyka Grozy i tak już jakoś zostało.
Ładnie opisane, choć nie przeczę, że i bym chętnie coś przeczytał niezwiązanego z Twoim głównym universum.
Pozdrox
Dobrze, dobrze, świetnie, korektę naniosę...
W kwestii zmiany universum... - obaczy się, choć zapewne nie prędko.
Dzięki, Pozdrowionka :)
To nie jest zarzut, jeno subiektywka ma:)) Pozdrawiam→*o*o*o
Dzięki że podleciałeś. Piszesz, że brak Ci "ładnych kwiatków" hm... Obaczymy co losowanie Tw przyniesie, wtedy się okaże czy będą :))
Pozdrowionka :)
Zestawem, który mi podarowałeś absolutnie się nie przejmuj - bo była to wyśmienita gimnastyka dla mózgu :)) Nic tak nie rozwija wyobraźni jak główkownie nad zestawem :D Jak dla mnie - świetna sprawa :)
Dzięki za odwiedziny i komentarz :))
Pozdrowionka :)
Liczne blizny, którymi zorana była spora część masywnego ciała Jorga, wiele mówiła o jego przeszłości. W przeciwieństwie do niego samego” – lubię Jorga, on to taki Merlin z Pincet trochę, widzę zbieżności, git
I ten śląski dialekt, idealnie wpasowany.
„— I co ryja drzesz… — Kobieta, wybudzona z drzemki, omiotła podwładnego zniecierpliwionym spojrzeniem.
— Bo, biegną!” – hahahaha
„Obok apokaliptycznych retrospekcji, ujrzał i te nieco bliższe mu emocjonalnie, wchodzące niegdyś w poczet rodzinnych tajemnic – matka sklepowa w GieeSie, kradnąca na boku; ojciec górnik, dorabiający na czarno w sąsieku za płotem; siostra zwykła prostytutka, wkurwiająca siebie i świat dookoła” – cudny opis rodzinki (przy okazji sprytne wykorzystanie zestawu)
„W końcu zamrugał powiekami[,] a pokrzywiony świat zatrząsnął się w posadach.”
„Czujność, wzbudzona instynktem i podszyta strachem przed śmiercią i unicestwieniem, dopadła go nieco później. Zjawiła się skuszona zapachem świeżej krwi i ciepłem czyjegoś oddechu, który niespodziewanie Jorg poczuł na twarzy” – to bardzo git
„Człowiek czy Czarnooki? Swój czy krwiożerczy skurwiel? Leżeć czy mu jednak zajebać? — łapał wici nerwowych myśli. A czas płynął. Nieubłaganie. Sekundy. Minuty. Pędziły” :DDD
„W jednej chwili poczuł pożądliwą gorączkę w arteriach pachwin.
W drugiej – ostrożnie nabrał i wypuścił powietrze. Świat zaszumiał chrzęstem popękanych żeber” – świetne opisy i wplecione niuanse
„Jednak to człowiek — rozmyślał. — Co prawda baba, ale jednak człowiek” :DD
„Gdy pożoga myśli przygasła” – cudne
„Czas mijał. Wiatr szumiał. Słońce przyświecało. Gdzieś w oddali biegał wygłodniały karaluch.
Ona charczała. On też.
Pat trwał” – kurde, Aga, no nie mam pytań, 100 % me gusta taki zapis i taki pociachany rzut kadru
Świetna, płynna, lekka, a zarazem bardzo dynamiczna narracja. Świetny, postapokaliptyczny klimat. Lubię te serię, a tą częścią jestem zachwycona (!), będę śledzić dalej :)
Bardzo dziękuję za ciekawy komentarz, spostrzeżenia i wogóle ;)
Przecinek naniesiony :)
Pozdrowionka :)
Cieszę się, że udało się zaciekawić :)
Przypominamy o obdarowywaniu zestawami – jutro o godz. 20.00.
Pozdrawiamy :)
Postać: Moczymorda
Zdarzenie: Podróż na ciemną stronę księżyca
Gatunek (do wyboru): Punk (wszystkie odmiany) lub Western
Czas na pisanie: 10 marca (niedziela) godz. 19.00
Powodzenia :)
Dzięki za nalot czytelniczy i podzielenie się wrażeniami :))
Pozdrowionka
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania