padlina

ulica w dziwnym miasteczku

śnieg ucieka w szarość

strumienie przez chodniki

jak łzy po brudnej twarzy

płyną gdzie biegną nici

rzeźbiarz sprzedaje anioły

drewniane uśmiechy

zwiastują królestwo albo kaca

słowa plączą się w sznur

gałąź wytrzyma ciężar złudzeń

porzucona przez ślepe dziecko

zepsuta lalka tańczy na rogu

kukiełki zerwały wszystkie sznurki

pijane wolnością zaczynają rzeź

z ptaków zostały tylko kruki

niewinni otwierają żyły grzesznikom

albo kupują nowe rękawiczki