/park, czerwcowe słońce

wszystko zielenieje

nawet ja stałem się zieleńszy niż byłem

nawet starszy pan opalający wielki brzuch

słońce daje uśmiech melancholii

puszcza oczko zza białej chmury

raz po raz spada na ziemię

olbrzymy i karły stąpają po suchej ziemi

wypalone pety cuchną w popielniczkach

ta herbata nigdy nie wystygnie

korodujące ogrodzenia nieużytków

świeża farba schnąca na spodniach

tuż pod tylną kieszenią

zabrakło tu tylko lodów i bitej śmietany

okularów, czapek i kremu z filtrem

czerwoni ślepcy spuszczają głowy