Pięć króciszy na pięć minut ciszy

*

– Nie padoba się, to resetuj i tyle. Na chuj się wkurwiasz?

Stoi, wkurwiona, zmęczona, nad laptopem. Na laptoku zdjęcia, filmy, seriale, chuj wie co. Ona wkurwiona, zła jak osa, jak szerszeń, bzyczy, jęczy, wkurwiona jak nie wiem co. Na laptok, laptop, element technologiczny, niewinny, że świat jest zjebany, że zarabia niecałe dwa tysiące. Że sejczento jest spierdolone ale wciąż cudem jeździ.

Nie mówię po ukraiński, ale czasem się przejęzyczę, albo jak mówię niewyraźnie i ona trzeci raz pyta: “co?”, to powiem, że kurwa nic, że gówno, że język mi się z irytacji poplączę i wtedy brzmię jak imigrant. Jak Ukrainiec, jak Pers, jak Japoński Erazmus czy inny Czeczen. Często śpiewam piosenki, i wydaje mi się, że znam słowa, ale na głos nie znam, choć znam naprawdę.

– Bo mi to gówno nie działa, ci powtarzam, kurwa – mówi ona, odrzeka. I wtedy wiemy, że laptok za cztery koła, dziś wart ze trzy, jest g ó w n e m. I nadaje się tylko, żeby na nim szatkować warzywa. Albo nie.

Kochanie, gdzie przeminęła nasza młodość, nasza miłość, nasze wzruszenia? Wzruszymy na to ramionami oboje, bo na chuj nam wzruszenia.

* *

– Czemu miałbym cokolwiek zmieniać? – pytam jej, gdy ona pyta o coś tam, już nie pamiętam, co.

– Żeby, kurwa, było inaczej – odpowiada mi moim wzorem ona, zupełnie nie wkurwiona, na wyjebce. Podpiera się, łokieć styka się z kolanem. Od razu wiadomo, co to za pozycja, totalne wyjebongo.

Wyjebongo zwykł mawiać mój kierownik zmiany. Nie ruchaj psa, kiedy pies sra, zwykł mawiać mój kolega, niemalże nieustannie, codziennie, tysiąc razy dziennie, jako komentarz do wszystkiego. Podejrzewałem wtedy, że się zaciął, ale tak naprawdę miał błogo wyjebane i nic go nie obchodziło.

Nie ruchaj psa, kiedy pies sra. Nie ruchaj psa, kiedy sra. Nie ruchaj psa, i tak dalej. Zupełnie, jakby takie rzeczy było trzeba ludziom powtarzać. Żeby nie ruchali psów.

Odsetek ludzi ruchających psy jest wyższy, niż nam się wszystkim wydaje, ale i niższy, niż by sugerowała popularność tego powiedzonka.

* * *

Szesnastokrotny mistrz świata w cośtam wycofuje się z czegośtam, bo podobno przeleciał prostytutkę. Zupełnie, jakby uprawianie seksu z prostytutką miało coś wspólnego ze sportem. Mój kolega przeleciał tuzin prostytutek i nie raczył się pochwalić przez lata, w obawie o ostracyzm z mojej strony. Tak jakbym ja miał prawo oceniać jego pobudki w kwestii ulżenia sobie za pieniądze z jego własnej pensji. Tak jakbym ja miał prawo oceniać jakiekolwiek jego pobudki, działania i ruchy.

Mistrz świata wstał rano, przyjrzał się sobie w lustrze i stwierdził: Dziś jest ten dzień, kiedy rzucam wszystko w chuj, przeleciałem prostytutkę, czas skończyć karierę. Ciekaw jestem, co to musiała być za prostytutka, żeby aż z tego powodu skończyć karierę. Skończyć. Karierę. Wycofać się z czegośtam. Chuj, zdobyłem szesnaście tytułów m i s t r z a, czas wycofać się zaraz po wyruchaniu jakieś zarabiającej na studia/życie/narkotyki kobiety. Równie dobrze mógł kupić bułkę od piekarza za pięćdziesiąt funtów czy ile tam guldenów.

Prostytutki po to są, żeby je ruchać, tak jak piłka do piłki nożnej służy do tego, żeby być kopana właśnie nogami. Prostytutki rucha się kutasem, jak piłkę do nogi kopie się nogą. Najważniejsze, żeby tego nie pomylić. Ale nie sądzę, żeby takie rzeczy trzeba było ludziom z namaszczeniem powtarzać. Nie ruchaj prostytutki, kiedy pies sra. Nie ruchaj piłki nożnej, kiedy kopiesz prostytutkę. Nie ruchaj psa, kiedy prostytutka sra na piłkę. Nie sraj na prostytutkę. Nie sraj na piłkę, którą kopie prostytutka. Z psem na smyczy. Albo zaklinowanym w piździe. Są ludzie, którzy za to płacą.

* * * *

Kobieca seksualność kończy się tam, gdzie zaczyna się przyglądanie się ciałom z krytyką. Ładna pani, zadana, ładna, pachnąca, ładna, owszem. Seksualność z lupą, pod lupę, przy lustrze, do odbytu luneta, do oka szkło, aparat, lampa i jacha! Ale nie, nie, nie wtedy, kiedy kobieta jest brzydka, o chryste, albo stara i brzydka, o boże, i pali. I jest stara. Stara, gruba, pali, ma plamy wątrobowe, brodawki, pieprzyki. I śmierdzi kiepem, cuchnie popielnicą, jej język i wszystko od stóp do włosów na czubku głowy śmierdzi niemytym ciałem i petem.

Patrzysz na ładną panią dzisiaj i widzisz, o boże, jaka ładna pani, jak ja w tę ładną panią pchałbym penisa/palce/nos/język i ssałbym jej cipę, oczywiście, wkładał palce/chuja i nie wiadomo co jeszcze w jej dupę, bo przecież dzisiejsze czasy polegają na wkładaniu różnorakich przedmiotów w dupy wszelakie, yo. A potem ta pani przekracza trzydziechę i zaczyna się być może równia pochyła, cycki zwisają, tak, po czterdziestce, jeśli nie ćwiczy, to zaraz boczki trudniej zrzucić, a jak włosy na wałki, farbowanie-sranie i nagle puder na ryju, wiedz, że przegrywasz. I nie chce ci się już ssać jej dupy, bo ta dupa ma już czterdzieści lat. Czterdzieści lat, samochodu w takim wieku raczej nie zechcesz kupić, na litość boską, w taką czterdziestoletnią cipę raczej nie chcesz wciskać nosa. A z czterdziechy szybko robi się pięć dych i popierdalasz śrubą w dół, wpadasz w wir. I masz obok siebie pięćdziesięcioletnią, starą landarę, co z tego, że jedynym użytkownikiem byłeś ty, jakiś biedny pedał ze dwadzieścia osiem lat temu i co najwyżej napalony listonosz. Zwisy, brodawki, rozstępy, z małej, wesołej ciasnej cipki robi się, nie wiedzieć kiedy, wstrętne, kudłate piździsko. Sama myśl o założeniu na to wszystko jakiejś seksownej bielizny już zakrawa na śmieszność.

A jak ma sześćdziesiąt albo siedemdziesiąt lat, to już końcówa. Widzisz zdjęcia ładnych kobiet i nie masz pojęcia, co miałbyś z nimi robić. Widzisz siedemdziesięciopięcioletnią babę, z którą spędziłeś życie i autentycznie dźwiga ci się na samą myśl, że miałbyś, jak te pięćdziesiąt lat temu, dać nura w pizdę jak kaczka w staw. Lepiej nie ruchać, myślisz, i nie ruchasz. Obrażaj się na cały świat, że starzejesz się ty i ona i wszyscy. Nie przekraczaj granic.

Siwe włosy na obwisłej piździe. Nie ruchaj psa, kiedy siwa prostytutka sra na piłkę nożną. Nie sraj, prostytutko. Nie sraj, piłko nożna. Nie sraj, piekarzu.

* * * * *

Fetyszyści japońscy i inni marzą o tym, żeby wydymały ich oślizłe stworzenia zbudowane z macek. Przytrzymywały je, ich, te macki, i penetrowały po tysiąckroć, przytrzymanych, zbitych, zgubionych Macki pełne śluzu, pociągającego zapachu i smaku, macki penetrujące i macki, którym nie przeszkadza paskudny ryj, smak dupy i zapach z ust, rodzaj genitaliów z przodu oraz fakt, że wszystko na tym świecie to szajs, poza tym szajsem, który kupuje się za równowartość wagi w złocie czy dolarze amerykańskim, jak skórzane torebki czy buty robione przez projektantów o właściwym podejściu do mody lat dziewięćdziesiątych, wzornictwie własnym i wysokim obcasie pokrytym skórą ze stworzenia, które nigdy nie widziało słońca. Wszystko na świecie jest gównem, bo wszystko można spalić w piecu i zakopać pod nasypem kolejowym, właściwie bez szans na kiedykolwiek odkrycie tego, bo nasypów kolejowych się nie rozbiera, bo nie ma potrzeby. Tak jak zbiorniki zalewowe, nie ma sensu rozbierać. Można się rozebrać, ale nie rozbierze się zbiornika zalewowego.

Fetyszyści marzą o rozjebaniu dupy i cipy przez kutasopodobne macki, i te marzenia przeminą razem z nimi. Ich kości rozsypią się w proch, ich buty od projektantów zmienią właściciela kilka razy, zanim ktoś spali je w piecu, zgubi w błocie lub po prostu wypierdoli do kosza, a zbiorniki zalewowe, czyli przemieszczone bardzo dużym wysiłkiem stalowych maszyn na gąsienicach miliony ton ziemi, zostaną. Zostaną, razem z nasypami kolejowymi, wypełnionymi tłuczniem, betonem i ziemią. I gliną. Wszystko to zostanie, a ty, twoje marzenia i buty przeminą. Nawet, jeśli będziesz ruchać psa, kiedy pies sra i jesteś prostytutką z piłką do nogi w dupie. Nawet wtedy, yo.

Amen.