Po drugiej stronie lustra

Patrzymy codziennie w lustro

I odbijamy nasz świat

Jak bardzo byłoby pusto

Gdyby ktoś lustra nam skradł

Po drugiej stronie tej tafli

Stoi ktoś obcy, nieznany

Nikt nie wie, jak tam trafił

I jakie ma zamiary

Wmówili mi, że go nie ma

Że to odbijam się ja

Że jest rodzajem cienia

Dopóki patrzę: trwa

Nikt nigdy nie pomyślał

O lśniącym lustrze tak:

To z drugiej strony życia

Istnieje drugie ja

I widzę go przez okno

Ze srebrnej tafli szkła

I wiem, że gdy się potknął

To potknę się i ja

Nikt z nas odbiciem nie jest

Jesteśmy jednym w dwóch

Nie piszą tego w rejestr

Przebiegli znawcy słów

Choć wiedzą bardzo dużo

O świecie, nocy, dniach

To szybko się zagubią

W podróży pośród gwiazd

Więc patrząc co dzień w lustro

Są egoistami

I w świecie ich jest pusto

Między długopisami

Są samolubni, głupi

Bo widzą w lustrze siebie

Miast widzieć innych ludzi

I w lustrze i na niebie