Pobalansujemy?

no, śmiało, zrób krok. w brzaski, wielobarwne

drzazgi. daj się porwać przerwom w życiorysie,

zimowym feeriom.

choć przestrzeń jest dość mało stabilna,

horyzont zdarzeń chwieje się jak głupi,

a piony odpruwają się od poziomów

— nic złego ci się nie stanie. zatop się, aż po kostki.

na moją odpowiedzialność.

ładnie się urządziłem na tych paru płaszczyznach,

co? przyznaję, zimno i niesterylnie jak na dworcu, capi,

niczym w bramie kamienicy, a jednak — o: przytulność,

kanapy całe w pluszach, stołki tronowe z egzotycznego

mahoniu (rodem z gorącej jak Kuba wyspy Ersatz).

i zwierzątko jest, pływa sobie pociesznie w umywalce.

pogłaskaj, grzeczne, tak tylko sapie, nie ma

zamiaru ugryźć. rasa? nie wiem, ale matka mówiła,

że jest z gatunku Balaenoptera familiaris,

czyli to chyba taka podpłowiała złota rybka).

pobądź ze mną. dwoje zabarykadowańców

pokołysze się - to w przód, to w lewo.

gdzie będziesz iść? tam chmury niepołatane

i z gwiazd coś się smoli, odwija całymi rolkami,

i drze się papier śniadaniowy, jakim okręcony

jest kosmos.