Pochowana pośród zieleni

Trwam ja jeszcze...

czy nie?

Wciąż taka sama...

co dawniej?

A może już

inna jakaś?

wokół mnie

ciemność

i

ponadto niczego

więcej.

Nic.

Zupełnie.

Jednego choć z tych żyć

jakie znałam kiedyś ?

nie czuje,...

nie widzę,...

ani nie śledzę,..

jedyne

pozostawiam

niewyraźne śladów

odciski palców płytsze

nawet od fragmentów

z dna wyobraźni mroków

wnętrza odblasków

tej jasności

wątłej

Zatem chyba nigdy

nie istniałam

tak naprawdę.

Nigdzie...

W żadnym wymiarze

przestrzeni nieskończoności ani

innym z rzeczywistych

pozornie światów