Podróż

Drepcząc posłusznie jak małe dziecię,

Przez śnieżne zamiecie, O świecie!

Z nadzieją ognia, iż płomyk wzniecę,

A nad mróz podły duszą ufnie wzlecę...

Wicher- obłudnik, swą dłonią potężnie

Serce chciał porwać, zostawił mosiężne.

Szponami nazbyt rozszarpał mężnie,

wychłostał krzycząc: "Mam ręce zręczne".

Kłamstwa wpajałała woda zatruta-

Przez łyk owej wody w kajdany skuta.

Ach, prawdo, czemuż Ty skrępowana?!

Bez Cię życiowa wartość zabrana...

Droga przez ciernie, we krwi skąpana

Część uczuć, z których rodzi się rana

Rozszarpywana, bólem przesiąkła,

Tyś leczyć nie uczył, oto rozłąka...

O świecie mój drogi, o Przyjacielu,

Jak dusza zmarzła ma iść bez celu?