Poeci

Komentarze (8)

• 
  betti 22.11.2017

  Tu gdzie gasną słowa
  I cichną wszystkie słońca ramiona
  We krwi własnej błądzą oni
  Przez samego boga wzrokiem obdarzeni.
  
  Łzami wciąż krzyczą i krzyczą
  Szaleńczo wołają o swych bruzdach
  Ranach i bliznach
  Nie na ciele lecz duszy
  Oni ludzkich mas cierpienia wyraziciele.
  
  Opatuleni czarnym popiołem
  I świstem złowrogiego wichru
  Szarpiącego puste gałęzie spopielonych drzew
  W samotności paznokciami na węgielnych skałach
  Malują obkute złotem oczu obrazy.
  
  Tam gdzie gasną słowa
  I cichną wszystkie słońca ramiona
  We krwi własnej błądzą oni
  Świata tego poeci.
  
  tam gdzie gasną słowa
  cichną objęcia słońca
  i tylko we krwi błądzą
  wybrani przez boga
  
  ja bym w ten deseń pisała, bo nie ukrywam jest coś w Twoim pisaniu, co przyciąga, zatrzymuje. Tylku szlifu brak, ale to do ogarnięcia.
  
  Pozdrawiam.
• 
  Milczek 22.11.2017

  Dzięki za radę, na pewno skorzystam :)
• 
  betti 22.11.2017

  Milczek korzystaj, wykorzystuj na maksa tylko tak można się nauczyć, czego szczerze życzę.
• 
  Gregor 22.11.2017

  Boże jaką zmiana
• 
  betti 22.11.2017

  Gregor ja rozumiem Twoją obsesję na moim punkcie, ale nie ośmieszaj się do końca, bo co Ci zostanie?
• 
  Gregor 22.11.2017

  betti jesteś taka odmieniona
• 
  Angela 22.11.2017

  Wiersz ma naprawdę dobre momenty, ale miejscami jest lekko przeładowany.
• 
  Milczek 22.11.2017

  W jakich momentach?

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania