Poemat o Dziecięciu Gertrudy-Nowa pieśń, czyli wstęp

NOWA PIEŚŃ

Dziedzicu, dobyj miecz.

Dziedzicu, wrogów siecz.

Dziedziczko, syna daj.

Dziedziczko, zjednaj kraj.

Dziedzice, wiedźcie pieśń.

Ty duchu ścieżkę kreśl,

Co cię dziedzicom da.

Byś mógł wiek wieki trwać.

Potęgo jednaj się,

By staremu dać kres.

Ty Smętka złego zgnieć,

Ty biesa wiedź na rzeź.

Co dawniej prawem oczywistym

Temu wyprawimy chrzest krwisty.

O Pieśni tę nowinę nieś,

Że koronę zdobędzie kmieć.

Dziedziczka weźmie wreszcie broń,

Wściekła uderzy diabła w skroń.

Zaś dziedzic pocznie piękną córę,

która przeniesie wielką górę.

Arkany niebios, znamy was.

Że byście chciały cofnąć czas,

Że byście chciały pełnych kras.

Na niebie i na ziemi też

By złoty był najdzikszy zwierz.

Już pora zmienić wieków bieg.

Ze zdrajców nowiu spuścić krew.

Ty murze przeciw wszelkim zmianom,

Ty co cześć dajesz starym panom.

Dziurę piosenka w tobie żłobi,

Podepczą ciebie władcy nowi.

O zakonie starych praw

Byle byś był z niemocy rad.

....

To pierwsza pieśń poematu, który najprawdopodobniej pojawi się tu wkrótce.