Powrót

Dwudziesta druga,

po deszczu nie czułych słów,

szum samotności słów,

przystanek i wielkość krakowskich dróg.

Dwudziesta trzecia,

rozpacz niby opadłwsza już,

wielkość marzeń Wyspiańskich wdów,

przystanek i pustość krakowskich dróg.

Północ wybiła już,

bezsilność w duszę uderzyła,

z rozpaczy chochoła uwolniła,

przystanek i śmierć krakowskich dróg.

Pierwsza godzina,

sen z raz odchodna,

-