Powstanie Polskie

Powstanie jedno nie było. Jednego nie można ponad inne wychwalać. Nie jest bowiem równiejsze życie od życia innego. Pamiętać należy o każdym kamyczku, który na naszą wolność się składa. Nie zamazywać teraz historii tylko śmietanką. Pamiętajmy o tych co wyboru nie mieli. Pamiętajmy o żołnierzach czerwonych gdzie byli bardziej biali od AK-owców. Bohaterstwo po obu stronach leży, ale ten co mógł się schować i manifestować swoją niechęć do oprawcy nie równajmy z tym co jak chciał manifestować to szedł do piachu. Nie zapominajmy o "mięsie" ludzkim jakie zrobiona z nas. Nie zapominajmy o Lwowie, Wilnie, Wicyniakach, Wołyniakach i innych! Warszawa sama Polską nie jest. Nie jest Polską tylko ta granica co teraz. Polską są nasi dziadkowie ze wschodu przygnaniu tu przez zawieruchę wojny. Oni nie mieli wyboru. Oni szli bo musieli. Ginęli od swoich lub wroga. Każdy ich wybór to była śmierć lub szczęście.

To my staliśmy na linii frontu jako pierwsi. To my w Berlinie jako pierwsi zawiesiliśmy flagę. To my postawiliśmy kropkę - a rozpamiętujemy zaledwie przecinek. W pół zdania zatrzymujemy się i milczymy dalej...