Przedpokój pełen pogiętych twarzy

Przedpokój pełen pogiętych twarzy

Tak strasznych

Tak lekkich

Tak cichych

Jak ja

Przedpokój pełen tego, co parzy

Mnie w stopy

Ją w dłonie

Nas w ciało

Przedpokój pełen kogoś, kto marzy

O snach

O drzwiach

O oknach

Przedpokój pełen tych, co starzy

Siedzą wciąż

Grają wciąż

Płaczą wciąż

W przedpokoju pełnym pogiętych twarzy