Przewrotność życia

Do jednego z tarnowskich gimnazjów uczęszczała nijaka Jowita. Nijaka, nie bez powodu. Była raczej przysłowiową "szarą myszką". Nie rzucała się w oczy, uczyła nie najgorzej. Do tej samej placówki chodził również Michał. On znowu wywodził się z podgatunku "elity". Znali go wszyscy, jego wszelakie wyczyny rozchodziły się po szkole w trybie natychmiastowym, podkochiwały się w nim wszystkie dziewczyny. Wydawać by się mogło, że Jowita i Michał nie mają ze sobą nic wspólnego, ona nim pogardzała, on jej nawet nie kojarzył.

Pewnego dnia po szkole Jowita od razu wsiadła w autobus i pojechała na przesłuchanie. Jej pasją i talentem był śpiew. Rozwijała go z ogromnym zapałem, zaniedbując przy tym czasem obowiązki szkolne. O ile jedną pałe z chemii dało się jakoś wytłumaczyć, to niestety spadek z 5 na 3 zaniepokoił rodziców. Mama bardzo się o to denerwowała, tata natomiast, w pełni rozumiał córkę. Sam po skończeniu szkoły zaczął na swojej pasji zarabiać, dlatego bardzo dbał o rozwój talentu Jowity. Właściwie, gdyby nie on, dziewczyna najprawdopodobniej nigdy nie odważyła by się zaśpiewać. Tego samego popołudnia w głowie wprost wielbionego przez innych ucznia, narodził się pomysł założenia zespołu. W ciągu 3 godzin powstał przedział ról, wymyślono nazwę, a napisano nawet, nieco słabą, ale mimo wszystko pierwszą piosenkę.

Pod koniec maja, odbył się uroczysty apel z okazji dnia patrona. Rada pedagogiczna obserwowała uradowanych uczniów, dla których dzień patrona był tylko dniem bez lekcji i w środku cieszyli się z tego samego co oni. Jowita przygotowywała się do występu. Nie chciała występować przed szkołą, ale tylko dzięki temu mogła liczyć na wzorowe zachowanie. W ćwiczenia przerwał wpadający z hukiem do salki zespół.

-To Ty jesteś tą dziewczyną co będzie śpiewać? - spytał Radek który grał, a przynajmniej próbował grać na perkusji

- Zgadza się - odpowiedziała Jowita - Wy znowu występujecie? To już drugi raz

- Jak widać, od czegoś trzeba zacząć, nie? - retorycznie zapytał Michał

-Taaa, a działacie gdzieś dalej? Po za tym że wrzucacie wasze piosenki do sieci, bo to już wiem - Jowita postanowiła ciągnąc rozmowe

-Nie, a co niby mielibyśmy robić? - Zdziwił się Wojtek, który dostał, trafiony zresztą obowiązek gitarzysty

Jowita dała im nieco rad. Zwykła rozmowa przerodziła się w znajomość, później w przyjaźń a jej finałem był ślub Michała i Jowity. Oto jak przewrotne jest życie.